Μήπως είσαι ο τύπος μου;

Υπόθεση:

Ο Κλεμέν, ένας νέος Παριζιάνος καθηγητής φιλοσοφίας μετατίθεται για έναν χρόνο, στην επαρχιακή πόλη Αράς. Mακριά από το Παρίσι και την νυχτερινή του ζωή, ο Κλεμέν δεν ξέρει πώς θα καταφέρει να περάσει αυτόν το χρόνο, παρά την βοήθεια του Καντ και του Προυστ. Η Τζένιφερ, μια όμορφη κομμώτρια από το Αράς, πιστεύει ότι ένα καλό κούρεμα μπορεί να αλλάξει την ζωή των ανθρώπων και περνάει τον χρόνο της διαβάζοντας κουτσομπολίστικα περιοδικά και τραγουδώντας καραόκε. Οταν οι δυό τους συναντηθούν, ο έρωτάς τους θα είναι δυνατός και θα τους συναρπάσει. Είναι όμως αυτός ο έρωτας αρκετός για να γεφυρώσει τους δύο διαφορετικούς κόσμους τους;

Συνέντευξη με τον σκηνοθέτη Λούκα Μπελβό.

Τι είναι αυτό από το μυθιστόρημα του Φιλίπ Βιλέν που σας ενέπνευσε να το κάνετε ταινία;

Δεν γνώριζα την δουλειά του Φιλίπ Βιλέν. Ενα πρωί άκουσα στο ραδιόφωνο την δημοσιογραφο Κλεμεντίν Ωτέν να μιλάει με τέτοιο ενθουσιασμό για το βιβλίο του στην παρουσίαση της, που θέλησα αμέσως να το κάνω ταινία. Το αγόρασα την ίδια μέρα. Το βιβλίο δεν ήταν εύκολο να διασκευαστεί γιατί ήταν όλο στο πρώτο πρόσωπο.Θα μπορούσα να έχω χρησιμοποιήσει voice over για να μείνω πιο πιστός στο ύφος του βιβλίου αλλά η οπτική αποκλειστικά μέσα από τα μάτια του αρσενικού χαρακτήρα θα δημιουργούσε μια ανισσοροπία στην σχέση τους. Παρόλο που αυτή η τεχνική ήταν πολύ αποτελεσματική για το βιβλίο έχω την αίσθηση ότι δεν θα λειτουργούσε εξίσου καλά στην ταινία. Ετσι, επανατοποθέτησα την οπτική της ιστορίας ώστε να βαστά ίσες αποστάσεις και από τους δύο χαρακτήρες και να είμαι εξίσου κοντά και σε αυτόν και σε εκείνη. Ο Φλωμπέρ έλεγε: Είμαι η Μαντάμ Μποβαρύ! Εγώ κάποιες φορές είμαι ο Κλεμέν και κάποιες η Τζένιφερ.

Για τον θεατή, ο καθηγητής φιλοσοφίας που μεταφέρεται στο Αράς, μοιάζει να μειονεκτεί από την αρχή. Από την αρχή της ταινίας βλέπουμε πόσο δύσκαμπτος είναι στις σχέσεις του με τις γυναίκες όταν τον βλέπουμε να χωρίζει αλλά και να συνομιλεί με μια πρώην του.

Το βιβλίο το κάνει σαφές από την αρχή. Ο άνδρας αυτός είναι συναισθηματικά δυσλειτουργικός. Δεν μπορεί να αγαπήσει, δεν μπορεί να δεσμευτεί γιατί η δέσμευση σημαίνει γιαυτόν την απώλεια της δυνατότητας να είναι ανοιχτός σε ότι έχει να του προσφέρει η ζωή. Πιστεύει ότι αν αγαπήσει μια γυναίκα αυτομάτως χάνει την δυνατότητα να αγαπήσει εκατομύρια άλλες. Δεν θέλει να χάσει την δυνατότητα για όλους αυτούς τους έρωτες αξαιτίας μιας αγάπης μόνο. Είναι ειλικρινής όσον αφορά το παρόν αλλά αρνείται να δεσμευτεί για το μέλλον. Ξεκινώντας την σχέση του με την Τζένιφερ ξέρει ότι θα τελιώσει όταν φύγει από το Αράς, καθώς δεν του περνάει από το μυαλό να επιστρέψει στο Παρίσι μαζί της.

Αυτό τον κάνει κυνικό;

Καθόλου! Στην πραγματικότητα υποφέρει από τους χωρισμούς και ξέρει ότι κάνει και τις γυναίκες να υποφέρουν αλλά συναισθηματικά είναι μόνο στο παρόν. Πνευματικά έχει τις σκέψεις του και το πεπρωμένο του υπό έλεγχο αλλά στα θέματα του έρωτα υπάρχει πρόβλημα. Eκείνη πάλι δεν είναι μια γυναίκα που δεσμεύεται εύκολα. Δεν πολυεμπιστεύεται τους άνδρες και δεν είναι εύκολα διαθέσιμη. Είναι γενναιόδωρη και όταν αγαπά, αγαπά πραγματικά. Κανείς άλλος άνδρας δεν υπάρχει για εκείνη. Είχε αρκετούς άνδρες στην ζωή της, έρωτες χωρίς μέλλον, χωρίς δέσμευση. Δεν την ενοχλεί να το συζητάει. Είναι έμπειρη. Παρόλα αυτά γνωρίζει ότι στα 35 μια κομμώτρια από το Αρας δεν είναι στην ίδια μοίρα με έναν 38χρονο Παριζιάνο διανοούμενο. Αυτός ακόμα ανέρχεται, πνευματικά και κοινωνικά, ενώ η ίδια έχει ξεκινήσει την κάθοδο της. Δεν την ενδιαφέρει πλέον ένας περαστικός έρωτας, ούτε να είναι αντικείμενο πάθους. Θέλει κάποιον με τον οποίο να μπορεί να μοιραστεί την ζωή της.

Το θέμα της κοινωνικής απόστασης είναι ένα θέμα που εμφανίζεται συχνά στις ταινίες σας.

Ναι, αν και εδώ είναι περισσότερο μια πολιτιστική απόσταση από κοινωνική. Πάντα υπάρχουν πολλοί παράγοντες που σε κινητοποιούν να κάνεις μια ταινία. Η έλξη για τους χαρακτήρες είναι για εμένα σημαντική, και οι δύο μου είναι ελκυστικοί. Οταν διάβασα το βιβλίο ήθελα να τους δω, να τους βάλω να μιλήσουν ο ένας στο άλλο, να έρθουν σε αντιπαράθεση.

Είναι η ταινία μια σάτιρα του χώρου των διανοουμένων;

Οχι. Ο Κάθε χαρακτήρας αντιπροσωπεύει μόνο τον εαυτό του, όχι ένα ευρύτερο περιβάλλον. Δεν πιστεύω ότι η κουλτούρα σώζει ή προστατεύει τους ανθρώπους. Ως άνθρωποι οδηγούμαστε κυρίως από τις ασυνείδητες εκλάμψεις και ούτε η κουλτούρα μας ούτε η εξυπνάδα μας μπορούν να μας γλυτώσουν από κάποιες συμπεριφορές. Η δύναμη του ανθρώπου και η ομορφιά του είναι πέραν αυτών των ποιοτήτων. Είναι θέμα γενναιοδωρίας, ενδιαφέροντος, ελεύθερης σκέψης και της δυνατότητας που έχεις να δώσεις και να πάρεις.

Πώς διαλέξατε τους ηθοποιούς;

Δεν ήταν εύκολο να βρω κάποιον να παίξει τον Κλεμέν. Επρεπε να βρω έναν εμφανίσιμο ηθοποιό που θα μπορούσε να “παίξει” και να είναι πιστευτός ως καθηγητής φιλοσοφίας και άμεσα σαγηνευτικός. Μου πήρε πολύ καιρό και είμαι πολύ ευχαριστημένος με τον Λοΐκ Κορμπερί που προέρχεται από την Comedie Francaise. Δεν τον ήξερα. Γνωριστήκαμε μέσω του casting director. Οπως περνούσαν οι μέρες ανακάλυπτα τι υπέροχος ηθοποιός είναι. Είναι πολύ σοβαρός, πολύ παρών και ενδιαφέρων, αλλά πάντα ελαφρής και ευχάριστος. Η σχέση μεταξύ του Λοΐκ και της Εμιλί ήταν συναρπαστική να την παρακολουθείς. Πιστευω ήταν πολύ ευτυχείς και οι δύο που δούλευαν μαζί. Εγώ πέρασα πολύ καλά συνεργαζόμενος μαζί τους. Για τον ρόλο της Τζένιφερ δίστασα για μεγάλο διάστημα πριν δω την Εμιλί. Είναι καταπληκτική ηθοποιός, ποτέ δεν ξεφεύγει νότα. Γίνεται μια άλλη με κάθε ρόλο. Επανεφεύρει τον εαυτό της με κάθε ρόλο και γι’αυτό δεν μπορούμε εύκολα να την ξεχωρίσουμε από τον πιο πρόσφατο της ρόλο.