Σύνοψη: Η Claire, μια μεσήλικη μαμή και ανύπαντρη μητέρα, αφοσιωμένη στο λειτούργημά της, παρ’ ότι η κλινική όπου εργάζεται ετοιμάζεται να κλείσει, ζει μια ήρεμη και δίχως συγκινήσεις ζωή. Μέχρι τη μέρα που θα λάβει ένα τηλεφώνημα από την Beatrice, μια παλιά ερωμένη του πατέρα της, που θα της ζητήσει να συναντηθούν. Η Claire είναι στην αρχή διστακτική, καθώς δεν ξεπέρασε ποτέ την οργή της για την Beatrice εξαιτίας του τρόπου που άφησε τον πατέρα της, όμως όταν μάθει πως η Beatrice πάσχει από βαριάς μορφής καρκίνο, θα δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στην ίδια και στη μεταξύ τους σχέση, με αποτελέσματα απροσδόκητα για τις ζωές και των δυο…
Άποψη: Η ταινία του Martin Provost (Seraphine, Violette) μεταχειρίζεται με διακριτικότητα αλλά και αγάπη το θέμα της, δύο γυναίκες εκ διαμέτρου αντίθετες μεταξύ τους, η μία κλειστή και εσωστρεφής με μια μονότονη και συμβατική ζωή, η άλλη ένα πάλαι ποτέ party animal που ζούσε κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία της καιρό πριν συνειδητοποιήσει ότι το τέλος ίσως όντως να έρχεται. Δυο γυναίκες που ο δεσμός που θα αναπτύξουν, μια σχέση τόσο ιδιότυπη που εκφεύγει από τα στενά πλαίσια της αμιγώς φιλικής ή της σχέσης μητέρας – κόρης, θα τις μεταβάλει ριζικά, με τη μεταξύ τους αλληλεπίδραση να αλλάζει τον τρόπο που οι ίδιες βλέπουν τη ζωή.
Εξαιρετικές και οι δύο κορυφαίες ηθοποιοί στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, με την Deneuve να γεμίζει με την πληθωρική παρουσία της το κάδρο, δίνοντας ίσως την καλύτερη ερμηνεία της εδώ και χρόνια, αλλά και την Frot, σε έναν κατ’ ανάγκην πολύ πιο συμβατικό ρόλο, να αποδίδει και τις πιο λεπτές αποχρώσεις των συναισθημάτων της ηρωίδας της και να συντελεί στο να μην καταλήξει το φιλμ να είναι ένα one-woman-show της Catherine Deneuve. Παρ’ όλα αυτά, η ταινία, πέρα από ένα ενδελεχές γυναικείο ψυχογράφημα, δεν παρουσιάζει άλλο κινηματογραφικό ενδιαφέρον, είναι σεναριακά προβλέψιμη και δεν καταφέρνει να ξεφύγει από την, ιδιαίτερα εκπροσωπημένη, κατηγορία ταινιών για την κρίση μέσης ηλικίας.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων