Μια ημέρα θα πούμε τα πάντα ο ένας στον άλλον

Σύνοψη: Ο Γιοχάνες έχει μετατρέψει τη σοφίτα του αγροκτήματος της οικογένειάς του σε καταφύγιο για τη φίλη του Μαρία και τον εαυτό του.

Η Μαρία διαβάζει Ντοστογιέφσκι και περιπλανιέται στα λιβάδια, αναζητώντας το νόημαμα της ζωής.

Η συνάντησή της με τον Χένερ, έναν πολύ μεγαλύτερό της γείτονα, γίνεται το πεδίο δοκιμασίας της που την παρασύρει σε έναν τραγικό έρωτα.

Άποψη: Το ρομαντικό μυθιστόρημα της Daniela Krien μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη από την Emily Atef σε μια ταινία όπου κυριαρχούν τα όμορφα, σχεδόν σαν πίνακες ζωγραφικής πλάνα της γερμανικής εξοχής, τα γυμνά σώματα και η επιθυμία. 

Ένα μουντό καλοκαίρι γίνεται το σκηνικό ενός παράνομου, άγριου έρωτα.

H Marlene Burow (Maria) και ο Felix Kramer (Henner) αναπτύσσουν μια δυνατή χημεία, ωστόσο, οι rough ερωτικές τους σκηνές προκαλούν γέλιο ανά διαστήματα και δεν ξέρουμε αν αυτό είναι κάτι που όντως επεδίωκε η σκηνοθέτης.

Ενώ υπάρχει καλό υλικό, υπάρχουν και ελλείψεις όπως η περιορισμένη ανάπτυξη των χαρακτήρων που πλαισιώνουν το ζευγάρι (άραγε ο Γιοχάνες κατάλαβε ποτέ τι συνέβαινε στη ζωή της αγαπημένης του;), η μη ολοκληρωμένη ανάδειξη του τι πραγματικά έχουν να χάσουν και οι δύο αν ο έρωτάς τους βγει στο φως και κατ΄επέκταση η απώλεια της απαραίτητης έντασης που θα κορυφωνόταν στην τραγική κατάληξη.

Συνολικά, θα λέγαμε ότι είναι μια ταινία με ωραία κινηματογράφηση αλλά αχρείαστα μεγάλη διάρκεια.

Eνώ έχει πράγματα να πει για την αγωνιζόμενη οικογενειακή και αγροτική κοινότητα κατά την περίοδο αμέσως μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου κάπου χάνει το νόημα, όπως χάνεται και η ηρωίδα στις ιστορίες των βιβλίων της.