Love & Friendship

Σύνοψη: Η πανέμορφη νεαρή χήρα Λαίδη Σούζαν Βέρνον εγκαθίσταται προσωρινά στην έπαυλη των πεθερικών της, μέχρι να καταλαγιάσουν οι φήμες που κυκλοφορούν στους αριστοκρατικούς κύκλους, σχετικά με τις ερωτικές της περιπέτειες. Όσο βρίσκεται εκεί, είναι αποφασισμένη να εξασφαλίσει σύζυγο, τόσο για την ίδια, όσο και για την κόρη της Φρειδερίκη. Η τελευταία, αν και βρίσκεται σε ηλικία γάμου, αντιμετωπίζει απρόθυμα τα σχέδια της μητέρας της. Η Λαίδη Σούζαν όμως, συνεχίζει ακάθεκτη, προσελκύοντας ταυτόχρονα την προσοχή του όμορφου και νεαρού Ρέτζιναλντ Ντε Κόρσι, του πλούσιου αλλά ανόητου Σερ Τζέιμς Μάρτιν και του εξωφρενικά γοητευτικού, αλλά παντρεμένου Λόρδου Μάνγουερικ. Σύντομα, η κατάσταση θα ξεφύγει από τον έλεγχο της , περιπλέκοντας τα πράγματα ακόμα περισσότερο

Άποψη: Ο Ουίτ Στίλμαν αποδεικνύεται έτοιμος σαν από πάντα για να διαχειριστεί την κινηματογραφική μεταφορά ενός όχι και τόσο γνωστού μυθιστορήματος («Lady Susan») της Τζέιν Όστιν και το καταφέρνει με τον γνώριμο, προσωπικό του («Barcelona», «Metropolitan», «Damsels in distress») τόνο.

Για την ακρίβεια, δεν πρόκειται για ολοκληρωμένο λογοτέχνημα της εμβληματικής Βρετανίδας, παρά συλλογή επιστολών που έστειλε σε ηλικία 15 ετών, γεγονός που του αφήνει ακόμε μεγαλύτερα περιθώρια να ελιχθεί και να προσθέσει πινελιές στην αφήγηση και το στήσιμο της ιστορίας του.

Ο 65χρονος Αμερικανός σκηνοθέτης αποδεικνύει ότι πρόκειται για ιδιαίτερη (και διόλου φθαρμένη) περίπτωση δημιουργού, καθώς εκμεταλλεύεται τον έντονο σατιρικό τόνο της γραφής της Όστιν, τον ενισχύει με τον χαρακτηριστικό του σαρκασμό και κριτικάρει ανελέητα και διεισδυτικά τις κοινωνικές νόρμες της εποχής.

Η πρωταγωνίστριά του δεν είναι καθόλου ρομαντική, αλλά ειρωνική, πραγματίστρια, με –μαντέψτε- σαρκαστικό χιούμορ και έξυπνους παρασκηνιακούς χειρισμούς σε ένα περιβάλλον που δεν αφήνει πολλά περιθώρια ελιγμών.

Είναι τυχερός εδώ ο Στίλμαν διότι καταφέρνει να αποσπάσει ίσως την κορυφαία ερμηνεία στην –χωρίς εκλάμψεις- καριέρα της Κέιτ Μπέκινσεϊλ, η οποία με απόλυτη φυσικότητα ισορροπεί μεταξύ κωμικού και τραγικού εκφέροντας τις ατάκες της με μια μελωδικότητα που μαγνητίζει, ενώ την ίδια στιγμή ο Στίλμαν φροντίζει να διατηρήσει μια μουσικότητα στα πλαναρίσματά του και έναν ελαφρύ τζαζ ρυθμό που κουμπώνει στο ανάλαφρο σεναριακό τέμπο του φιλμ.

Το τελικό αποτέλεσμα είναι καυστικό, πνευματώδες, υπέροχο ψυχαγωγικό σινεμά, ιδανικό για μια έξοδο σε θερινό με γιασεμί τριγύρω, παγωμένη μπύρα στο τραπέζι και πολλά (και συχνά) χαμόγελα.