Ιστορία έρωτα και αναρχίας (1973)

Σύνοψη: Ένας αγαθός χωρικός έρχεται στη Ρώμη για να σκοτώσει τον Μπενίτο Μουσολίνι. Θα βρει καταφύγιο σε ένα μπορντέλο, όπου μία από τις πόρνες είναι ο σύνδεσμος των αναρχικών που θα τον βοηθήσει στην αποστολή του.

Άποψη: Ίσως δεν υπάρχει άλλη χώρα που να μας έδωσε τόσο πολλές και καλές δουλειές στον χώρο του πολιτικού κινηματογράφου. Φυσικό, αφού από το 1968 και για δεκαπέντε χρόνια η Ιταλία υπέμενε τα «μολυβένια χρόνια», μια άγρια περίοδο εκατοντάδων δολοφονιών και βομβιστικών ενεργειών, από ακροαριστερές και ακροδεξιές ομάδες, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του πρώην Πρωθυπουργού, Άλντο Μόρο.

Η Ιστορία Έρωτα και Αναρχίας της χαρισματικής Λίνα Βερτμίλερ (Η Κυρία και ο Ναύτης) σίγουρα δεν είναι η πρώτη επιλογή από το Ιταλικό σινεμά της εποχής. Είναι σαφώς μια καλή δουλειά, αλλά μας προκαλεί μια μικρή έκπληξη η επιλογή της για προβολή, μια που εντελώς πρόχειρα μας έρχονται στο νου ταινίες όπως τα, Ένας Πολίτης Υπεράνω Πάσης Υποψίας, Ο Κομφορμίστας, Η Εργατική Τάξη Πάει Στον Παράδεισο, Σάκο Και Βανζέτι, Θέλουμε Τους Κολονέλους, και το μοναδικό Cadaveri Eccelente, που θα έπρεπε να έχουν πάρει σειρά για προβολή πιο πριν. Αλλά, ακόμη και έτσι είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση.

Ο Τουνίν ένας αγαθός χωρικός έρχεται στη Ρώμη, έχοντας μια πολύ θολή ιδέα για το τι είναι αναρχία, αλλά σίγουρος ότι δεν αντέχει άλλο την φτώχεια και την εξαθλίωση της αγροτιάς. Πιστεύει πως εάν δολοφονήσει τον Μουσολίνι θα βάλει τέλος στην μιζέρια του λαού του. Σε ένα μπορντέλο, θα βρει τον σύνδεσμο του, την κυνική πόρνη Σαλώμη, αλλά και τον έρωτα, αγνό και απελπισμένο στο πρόσωπο της επίσης πόρνης, Τριπολίνα.

Η Βερτμίλερ έγινε γνωστή για το μείγμα σάτιρας, συμπόνιας και χλευασμού όλων των ηρώων της, και αυτό κάνει και εδώ. Ο Τουνίν ενσαρκώνεται από έναν σταθερό τότε συνεργάτη της, τον εξαιρετικό Τζιανκάρλο Τζιανίνι, όπου μαζί με την δυναμική Μαριάτζελα Τζελάτο και τον απολαυστικό Έρος Πάνι στον μπουφόνικο ρόλο ενός μελανοχίτωνα - μικρογραφίας του Μουσολίνι, παίρνουν την ταινία στους ώμους τους.

Το κύριο σκηνικό είναι το μπορντέλο, όπου η Βερτμίλερ, λίγο αυτάρεσκα μας το παρουσιάζει σε βινιέτες όπου από μόνες τους είναι ωραίες, αλλά δεν προσφέρουν κάτι στην ιστορία, η οποία έχει και σκαμπανεβάσματα στον ρυθμό της, έτσι κι αλλιώς. Δεν μπορείς όμως να μην παρατηρήσεις την αυτοπεποίθηση που έχει στην σκηνοθεσία της, και σίγουρα ήξερε ποιοι ηθοποιοί ταιριάζουν σε αυτό που είχε στο μυαλό της. Η μουσική δε, αποτελείται από πασίγνωστα κομμάτια, όπως το Canzone Arrabbiata ή το Amara Me.

Η Ιστορία Έρωτα Και Αναρχίας, έχει αρκετό έρωτα, κάμποση αναρχία, πολλή πίκρα και απελπισία, λίγο γέλιο, κι αυτό πικρό. Είναι η ταινία της Βερτμίλερ που την έκανε διεθνώς γνωστή και που ακόμη και σήμερα μπορεί να «μιλήσει» σε ένα κοινό που θα θελήσει να «ακούσει».