Θλιβερό
Προσπάθησα να δω αυτό το ταινιάκι με όλη την καλή διάθεση, προσδοκώντας σε μια πετυχημένη παρωδία δύο εκ των πιο σπουδαίων κινηματογραφικών πυγμαχικών χαρακτήρων στην ιστορία του σινεμά. Τελικά, παρωδία είδα, αλλά δύο ηθοποιών που δεν ξέρουν που να βάλουν stop στον αυτο-εξευτελισμό.
Μια θλιβερή εικόνα δύο σιτεμένων σχεδόν 70χρονων παππούδων να προσπαθούν να ανταλλάξουν γροθιές φορώντας σορτσάκια και κάνοντας κουμάντο με τα προγούλια και τι προκοίλια τους, ήταν το αναμενόμενο τέλος μια κάκιστης προσπάθειας από τον σκηνοθέτη Πίτερ Σιγκάλ ("Get smart", "Anger management", "The longest yard") -ενός δημιουργού που έχει αποδείξει ότι διαθέτει κωμική φλέβα, αλλά εδώ δεν του βγήκε τίποτα- να αποτίσει φόρο τιμής σε ένα είδος που μοιάζει να έχει ξεπεραστεί ολοκληρωτικά.
Πολυκαιρισμένες και εντελώς άκομψες απόπειρες αυτοσαρκασμού, "μαύρο" και διαφυλετικό χιούμορ κατώτατης ποιότητας, ολοκληρωτική έλλειψη ρυθμού και ένα από τα χειρότερα μοντάζ της δεκαετίας, οδηγούν το φιλμ σε μια μετωπική σύγκρουση με την αξιοπρέπεια των συντελεστών του.
Ειδικά ο Σταλόνε θα πρέπει να επανεξετάσει λίγο την συχνότητα και την ποιότητα των ταινιών που επιλέγει (εξαιρούνται τα Expendables όπου η... απόλαυση είναι ομαδική) για το τελευταίο comeback της καριέρας του: Μετά το κακό "Bullet in the head", το κουρασμένο "Escape plan" και τώρα το θλιβερό "Grudge match", έχει αρχίζει και εκνευρίζει...
Απόστολος Κίτσος
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων