Σύνοψη: Ο Μάης του ’68 βρίσκει τον Ζαν Λικ Γκοντάρ, να αμφισβητεί την μέχρι τότε πορεία του, ως μπουρζουά και αντιεπαναστατική. Η αλλαγή στο πως βλέπει τον κινηματογράφο και την κοινωνία, θα επηρεάσει και τον τρόπο που κάνει ταινίες, αλλά και την σχέση του με την σύζυγο του.
Άποψη: Ο Μισέλ Χαζαναβίτσιους (The Artist) έκανε μία ταινία για το «τρομερό παιδί της Nouvelle Vague» η οποία ούτε το «παιδί» ευχαρίστησε («ήταν μια ηλίθια ιδέα») ούτε και τους κριτικούς που είδαν να σπιλώνεται η εικόνα του ινδάλματος τους. Πολλοί την βρήκαν ρηχή, αβαρή και άδικη. Η δική μας άποψη, είναι πως πρόκειται για μια καλή προσπάθεια, με φρεσκάδα, χιούμορ και με καλώς εννοούμενη κριτική διάθεση, απέναντι στον σπουδαιότερο –κατά τη γνώμη μας- δημιουργό του Νέου Κύματος.
Ο Γκοντάρ της ταινίας, στα 38 του, βρίσκεται στο απόγειο της φήμης του. Χαίρει τον καθολικό σεβασμό, όλοι αγαπάνε τις δουλειές του, και είναι παντρεμένος με την 19χρονη ηθοποιό και φοιτήρια της φιλοσοφικής Αν Βιαζέφσκι. Ο Μάης του ’68 σαρώνει τα πάντα, και ο Γκοντάρ, φανατικός Μαοϊστής, νοιώθει πως ήρθε η ώρα για την επανάσταση. Μόνο που για την επανάσταση είναι γέρος, κάτι που πληγώνει την μεγαλομανία του. Θα έπρεπε να είναι ο μπροστάρης του κινήματος! Όχι να τον λοιδορούν οι φοιτητές στις συνελεύσεις στα αμφιθέατρα.
Νοιώθει ότι το παλιό πέθανε. Αποκηρύσσει το σινεμά της εποχής του, μαζί με τις παλιές ταινίες του. (Μια από τις πιο αστείες στιγμές είναι σε ένα μπλόκο. Ένας μεσήλικας αστυνομικός του λέει πως αυτός και η γυναίκα απόλαυσαν την Περιφρόνηση. Ο Ζαν Λικ θέλει ταυτόχρονα να του ανοίξει το κεφάλι και να ανοίξει η γη να τον καταπιεί) Γυρίζει την Κινέζα, μια ταινία-ύμνο στον Μαοϊσμό που πάει άπατη. Καταπιέζει, ζηλεύει την γυναίκα του, μέχρι που την αναγκάζει να τον χωρίσει. Προσβάλλει όσους περισσότερους μπορεί. Καίει όλες τις γέφυρες με τους φίλους του (Ο Μπερτολούτσι τον λέει μαλάκα στα μούτρα του) Και τελικά, όλη αυτή η εμμονή με την επανάσταση του στερεί την δημιουργικότητα των ‘60s, καταδικάζοντας τον να μην ξανακάνει έκτοτε μια πραγματικά μεγάλη ταινία. Ήταν λογικό εκείνη την εποχή οι διανοούμενοι να προσπαθήσουν για την ανατροπή του συστήματος. Αν και άλλοι είχαν δει από τότε το αδιέξοδο. Ο εξ ίσου ιδιοφυής Φρανκ Ζάπα, είχε πει ήδη από το 1968, ότι η επανάσταση είναι το flower power αυτής της σεζόν.
Όσοι είναι οπαδοί του Γκοντάρ θα το μισήσουν. Όσοι ξέρουν δυο τρία πράγματα για αυτόν θα το ευχαριστηθούν. Κάποιος φίλος μας είχε πει κάποτε, πως δεν είναι κακό να έχεις πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Κακό είναι να έχεις πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου και πολύ μικρή, για όλους τους άλλους γύρω σου. Το Redoubtable είναι ένα φιλμ για ακριβώς έναν τέτοιον άνθρωπο.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων