Το δικαστήριο

Περίληψη: Ένας ηλικιωμένος τραγουδοποιός συλλαμβάνεται κατηγορούμενος ότι με ένα επαναστατικό του τραγούδι προκάλεσε την αυτοκτονία ενός εργάτη του αποχετευτικού δικτύου που πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Η υπόθεση εκδικάζεται σε μια αίθουσα δικαστηρίου όπου κρίνονται οι ελπίδες και τα όνειρα απλών ανθρώπων. Παράλληλα με τη δράση στο δικαστήριο, ο σκηνοθέτης παρακολουθεί και την καθημερινότητα του δικαστή και των δικηγόρων έξω από αυτό, συνθέτοντας ένα πορτρέτο της σύγχρονης Ινδίας, που σε πολλά θυμίζει και τη δική μας κοινωνία.

Το Δικαστήριο αποτελεί την επίσημη πρόταση της Ινδίας για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, ενώ κέρδισε και το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στα Εθνικά Βραβεία Κινηματογράφου της Ινδίας.

Όπως αναφέρει και ο σκηνοθέτης: «Στην αρχή δεν ήμουν σίγουρος για την τάση μου να εστιάσω στα Ινδικά δικαστήρια. Έχουν γίνει ήδη πολλά δικαστικά δράματα. Ωστόσο, όταν παρακολούθησα ένα αδιάφορο με μια πρώτη ματιά δικαστήριο για μικρές υποθέσεις στα προάστια του Μουμπάι, η έλλειψη δράματος και η ρουτίνα με την οποία ανακοινώνονταν αποφάσεις ζωής και θανάτου ήταν οι σπίθες που με ενέπνευσαν. Κάθε πρόσωπο έχει και την ιστορία του. Η στενογράφος που δακτυλογραφεί αδιάφορα, ο κλητήρας που κάνει μικροδουλειές για λίγα χρήματα, οι δικηγόροι που διαβάζουν μεγάλα, τεχνικά αποσπάσματα από παρωχημένα νομικά βιβλία, οι αντίδικοι που περιμένουν χρόνια πριν εκδικαστεί η υπόθεσή τους. Μέσα σε αυτό το θέατρο, βρίσκονται οι ελπίδες και οι φόβοι καθημερινών ανθρώπων, που προσπαθούν να καταλάβουν όσα λέγονται, καθώς κρίνεται η μοίρα τους. Αν και η ταινία εστιάζει σε πολύ συγκεκριμένες υποκουλτούρες της πόλης Μουμπάι, η προσπάθεια είναι να εξερευνήσουμε το αόρατο πέπλο που καλύπτει μια ολόκληρη κοινότητα. Η συμπεριφορά των χαρακτήρων συνεχώς προσδιορίζεται από τις κάστες, την ταξική πολιτική, την πατριαρχία και τον φεουδαλισμό. Η πρόκληση για μένα ήταν να προσδώσω αξιοπρέπεια και ανθρωπισμό σε αυτούς τους ανθρώπους παρά τα ελαττώματα τους».