The Creator

Σε ένα μέλλον όπου οι άνθρωποι βρίσκονται σε συνεχή πόλεμο με δυνάμεις της Τεχνητής Νοημοσύνης, o Joshua (Washington), ένας σκληροτράχηλος πρώην πράκτορας των ειδικών δυνάμεων που θρηνεί την εξαφάνιση της συζύγου του (Chan), στρατολογείται για να βρει και να σκοτώσει τον Δημιουργό, τον μόνιμα ασύλληπτο αρχιτέκτονα ενός προγράμματος Τεχνητής Νοημοσύνης που έχει κατασκευάσει ένα μυστηριώδες όπλο με τη δύναμη όχι μόνο να τερματίσει τον πόλεμο αλλά και να καταστρέψει την ανθρωπότητα. 

Ο Joshua και η ομάδα του που αποτελείται από την αφρόκρεμα των μυστικών πρακτόρων θα διανύσουν εχθρικά εδάφη και θα βρεθούν στο σκοτεινό κέντρο μιας περιοχής που κατοικείται από «πλάσματα» Τεχνητής Νοημοσύνης για να ανακαλύψουν πως το θανάσιμο όπλο που μπορεί να καταστρέψει τον κόσμο δεν είναι παρά ένα δημιούργημα Τεχνητής Νοημοσύνης με τη μορφή μικρού παιδιού.  

Ο Γκάρεθ Έντπυαρντς έχει αποδείξει τι μπορεί να κάνει σκηνοθετικά σε επίπεδο τεχνικής μιλώντας πάντα, είτε με το εντυπωσιακό ντεμπούτο του Monsters, πολύ περισσότερο με το καλύτερο Star Wars (άσχετα αν ήταν side story) της νέας εποχής "Rogue One", ακόμα και με το Godzilla. 

Εδώ, δοκιμάζει (για δεύτερη φορά μετά το Rigue) ένα παράξενο συνταίριασμα σεναριακά με τον Κρις Βάιτζ (των About a boy, Cinderella, Pinocchio του Ζεμέκις μεταξύ άλλων) προσπαθώντας να στήσει μια περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας για το πόσο επικίνδυνη είναι η πιθανή μελλοντική κυριαρχία της τεχνητής νοημοσύνης, ενώ παράλληλα θίγει και ζητήματα οικογενειακών σχέσεων και δεσμών και πόσο απαραίτητα δείχνουν πλέον.

Το αποτέλεσμα είναι άνισο, αν και παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον ειδικά οπτικά, με την μεταποκαλυπτική αισθητική του να ενισχύεται από το γεγονός της διεξαγωγής των γυρισμάτων σε αυθεντικά locations, ενώ παντρεύει με σχετική ομοιομορφία δάνεια από κορυφαίες ταινίες του είδους, όπως τα Blade Runner, Artificial Intelligence, Terminator, αλλά και πολεμικά φιλμ θρύλους, Αpocalypse Now, Platoon, δύο που μας ήρθαν στο μυαλό. Όλα αυτά με μια πολύ φροντισμένη παραγωγή,

Σεναριακά όμως τα πάντα είναι τρομερά προβλέψιμα και κλισεδιαρισμένα, εκεί τα αναμασήματα από άλλες ταινίες δεν έχουν χωνευτεί καθόλου καλά, το "ιδεολογικό βάρος" εξουθενώνει τις καλές προθέσεις για food for thought και έπειτα, είναι και αυτός ο Τζον Ντέιβιντ Ουάσινγκτον. Ένας από τους πιο χειρότερους σύγχρονους ηθοποιούς, αναλογικά με τις ταινίες που έχει εμφανιστεί. Μπροστά του, ο Ράιαν Γκόσλινγκ είναι Λόρενς Ολίβιε.