Σύνοψη: 12 Αυγούστου 1945. Έχει πραγματοποιηθεί η ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, και ο πόλεμος οδεύει προς το τέλος του. Σε ένα χωριό της Ουγγαρίας καταφθάνουν δύο Εβραίοι, με σκοπό να θάψουν κάτι. Οι κάτοικοι προσπαθούν να μάθουν ποιοι είναι και τι θέλουν, ενόσω ετοιμάζονται για ένα γάμος ανάμεσα στον γιο του κοινοτάρχη και σε μία κοπέλα ερωτευμένη με άλλον.

Άποψη: Η νέα ταινία του Ούγγρου σκηνοθέτη Ferenc Torok («Moscow Square»), βασίζεται σε ένα διήγημα του Gabor T. Szanto, μαζί με τον οποίον έγραψε το σενάριο. Η ταινία έκανε  την πρεμιέρα της στο Πανόραμα του περσινού Φεστιβάλ του Βερολίνου. Χρησιμοποιώντας την ασπρόμαυρη φωτογραφία του Elemer Ragalyi, τοποθετείται στο τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου, θίγοντας ζητήματα αντισημιτισμού και εξουσίας, απογυμνώνοντας έναν κόσμο υπό κατάρρευση. Η ταινία αρκετές φορές φέρνει στον νου την αισθητική του σπουδαίου Ούγγρου σκηνοθέτη Bela Tarr, με την ιδιαίτερη προτίμηση στην ασπρόμαυρη φωτογραφία, χωρίς όμως να έχει την εσχατολογική θεματολογία του, ή το φιλοσοφικό βάθος, αν και η απαισιόδοξη και σκληρή οπτική του είναι αναμφίβολα παρούσα. Ιδιαιτέρως, οι σκηνές με την άμαξα είναι σαν ο Bella Tarr να πέταξε κάποιες σκηνές από το κύκνειό του άσμα, το «Άλογο του Τορίνο», και να εμφανίστηκαν στο «1945».

Ο σκηνοθέτης συνδυάζει επιτυχώς την στιβαρή σκηνοθεσία του συμπατριώτη του, με την ιμπρεσιονιστική σκηνοθεσία του Carl Dreyer και των Γάλλων ιμπρεσιονιστών σκηνοθετών του πρώιμου 20ού αιώνα (Abel Gance, Jean Epstein). Ωστόσο, πέραν της πολύ ωραίας αισθητικής, η ταινία αδυνατεί να εμβαθύνει περισσότερο ή να αξιολογήσει την κατάσταση. Απέχει πολύ από την ματιά του ανατόμου Michael Haneke στην επίσης ασπρόμαυρη και αριστουργηματική «Λευκή Κορδέλα», στην οποίαν παρουσιάζεται τόσο εύστοχα η ανάδυση του φασισμού, πριν καν τον πόλεμο. Ο Torok σε μεγάλο μέρος της ταινίας εγκαταλείπει την αρχική θεματική, με την οποία τελειώνει κιόλας και ασχολείται αχρείαστα πολύ και ασύνδετα ως ένα βαθμό με τα υπόλοιπα, με τον επικείμενο γάμο των δύο νεαρών, και την αγάπη της κοπέλας για κάποιον άλλο. Η ερμηνεία του Peter Rudolf ως κοινοτάρχη της περιοχής καταφέρνει να δώσει το απαιτούμενο βάρος στον ήρωα του, όπως και η Dora Sztarenki στο ρόλο της νύφης, με τους υπόλοιπους ρόλους να μην έχουν τίποτα το αξιοσημείωτο.

Αν και θα μπορούσε να θίξει περισσότερο το τέλος του πολέμου ή την ανατροπή του κόσμου, όπως τον ξέραμε έπειτα από τις ατομικές βόμβες, τελικά αναλώνεται σε υποϊστορίες που δεν χρειάζονταν τόση έκταση, και σε μακροσκελείς σκηνές, προφανώς κατ’ επιρροή του ποιητικού σινεμά του Andrei Tarkovsky ή του Bela Tarr, χωρίς όμως τα απαραίτητα εφόδια. Σε αντίθεση με το ποιητικό σινεμά των προαναφερθέντων, ή του Ceylan, του Αγγελόπουλου και πολλών ακόμα, που οι σιωπές κρύβουν περισσότερα λόγια από όσα θα έλεγαν οι ήρωες σε έναν διάλογο, το «1945» που έχει ένα πιο ομιλητικό σενάριο, καταλήγει να γεμίζει με περιττές σκηνές, ίσως λόγω του μικρού σε έκταση πρωτότυπου υλικού, που δεν αρκούσε για μία μεγάλου μήκους ταινία.

Πρώτη δημοσίευση: 31 Μαΐου 2018, 00:34
Ενημέρωση: 7 Ιουνίου 2018, 04:22
Τίτλος:
1945 (1945)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
91
Εταιρία διανομής: 
Release: 
31 Μαϊου 2018

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos