Trance

Τριπαριστό νεονουάρ με ακαταμάχητο… sex appeal!

Ο Ντάνι Μπόιλ επιστρέφει και κινηματογραφικώς στα πάτρια εδάφη (μην ξεχνάμε πως δική του ήταν η σκηνοθεσία της Τελετής Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου) με ένα σπινταριστό, άψογα στιλιζαρισμένο και περίτεχνα μονταρισμένο φιλμικό παζλ για δυνατούς λύτες, όπου κανείς και τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται και άπαντες μοιάζουν να δρουν με βάση τα δικά τους «σκοτεινά» συμφέροντα.

Ο οσκαρούχος σκηνοθέτης συνδυάζει με περισσή τόλμη και ανεξάντλητη ευρηματικότητα στοιχεία από το «Inception», το «Trainspotting», αλλά και την επιστήμη της ύπνωσης, παρουσιάζοντας ένα τριπαριστό νεονουάρ, που δύσκολα μπορείς να του αντισταθείς. Την ίδια στιγμή, η πλοκή που συνυπογράφουν ο παλιός γνώριμος του Μπόιλ, Τζον Χοτζ (σεναριογράφος των «Trainspotting», «Shallow Grave» και «The Beach», μεταξύ άλλων) και ο Τζον Άχιερν (πένα του τηλεοπτικού «Doctor Who»), παρασύρει τους ήρωές της ταινίας όλο και βαθύτερα σε έναν πολύπλοκο λαβύρινθο έντονων συναισθημάτων και επώδυνων αναμνήσεων, που τους βρίσκει να ακροβατούν στις κορυφές ενός απρόσμενου ερωτικού τριγώνου.

Υποβλητικό το electro score του Rick Smith των Underworld (σταθερού συνεργάτη του Μπόιλ τα τελευταία χρόνια), εξόχως σαγηνευτική, δε, η παρουσία της –ουσιαστικής πρωταγωνίστριας εδώ, όπως υπονοεί και το poster της ταινίας– Ροζάριο Ντόσον. Η οποία Ντόσον, χάρη και σε μια πολύ συγκεκριμένη σκηνή (δε λέω περισσότερα…), κατορθώνει –έστω προσωρινά- να κυριαρχήσει στις… σινεφιλικού περιεχομένου σεξουαλικές φαντασιώσεις μας!

Xάρης Παπαπαναγιώτου