ΤΗE KILLER INSIDE ME

Ο «χαμαιλέοντας» Ουιντερμπότομ τα κατάφερε και εδώ. Γνωρίζοντας ότι έχει εξαιρετική πρώτη ύλη (η ομώνυμη νουβέλα του Τζιμ Τόμπσον, την οποία ο ίδιος ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ χαρακτήρισε σαν την πιο φρικιαστική και ταυτόχρονα πιστευτή αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο ενός εγκληματικά διεστραμμένου…), επενδύει στο ήρωά του και ελπίζει να βγει ασπροπρόσωπος. Και δικαιώνεται. Τόσο απλά.
Ο Κέισι Αφλεκ αποδεικνύεται ξανά (μετά το προ τριετίας Assassination of Jesse James) εξαιρετικός: σηκώνει στις πλάτες του όλη την ταινία κατορθώνοντας να αποτυπώσει υποδειγματικά (και γιατί όχι και οσκαρικά;) έναν ανατριχιαστικό ψυχωτικό σαδιστικό χαρακτήρα, δίχως να καταφύγει σε μανιέρες. Έναν τύπο που δολοφονεί με ανεπανάληπτη ψυχρότητα (οι δύο σκηνές είναι σχεδόν σοκαριστικές), σχεδιάζει στον διεστραμμένο του εγκέφαλο με ανέλπιστη σαφήνεια τις πράξεις του και στο τέλος αυτοπαγιδεύεται από την σιγουριά του. Ενας κακός μπροστά στον οποίο ο Μπαρδέμ (No country for old men) είναι μια –απολαυστική βέβαια…- καρικατούρα.
Παράλληλα, ο Ουιντερμπότομ σκηνοθετεί καθαρά υποκειμενικά με την επίμονη χρήση της country μουσικής σε ιδιοφυή αφαιρετικό σκοπό και η Τζέσικα Αλμπα είναι σε μεγάλη φόρμα!

Απόστολος Κίτσος