The rum diary

Σε χαμηλό με λίγες σταγόνες λεμόνι...

Από τα πρώτα καρέ της ταινίας, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα στο Rum Diary: Ο Τζόντι Ντεπ το έχει πάρει «πατριωτικά» για να παίξει όσο το δυνατόν καλύτερα μπορεί τον καλό του φίλο Χάντερ Σ. Τόμπσον (στον οποίο είναι αφιερωμένη και η ταινία) και με το καλημέρα έχει ξεκινήσει τις μούτες από την προηγούμενη ταινία που βασίστηκε σε βιβλίο του διάσημου «καταραμένου» συγγραφέα: το «Fear and loathing in Las Vegas». Συν το άφθονο ρούμι, σχεδόν σε πλάνο παρά πλάνο.

Βέβαια, εδώ δεν υπάρχει Μπενίτσιο Ντελ Τόρο και –κυρίως- δεν υπάρχει Τέρι Γκίλιαμ (άρα λιγότερη τρέλα) ώστε να απογειωθεί το φιλμ, αλλά παίζει όμως άφθονο Πουέρτο Ρίκο και μια διάχυτη ατμόσφαιρα γλυκιάς παρακμής, φιλίας χτισμένης πάνω στο ρούμι, ανάλογες μουσικές και ένα ρομάντσο με την αιθέρια Άμπερ Χερντ (να την τσεκάρετε και στο περυσινό Drive Angry: πανέμορφη, παλιάς κοπής, δεν τις κάνουν έτσι πλέον...).

Τι άλλο να ζητήσει κανείς, πέρα από έναν πιο φωτεινό φωτισμό, καθώς η μουντή σε αρκετά σημεία, φωτογραφία δεν προσφέρει στο φιλμ; Και μπορεί να χαζεύεις την Άμπερ Χερντ «αμά τη εμφανίσει», χαζεύεις όμως και τον τρομερό Τζιοβάνι Ρίμπιζι σε μια απόλυτα «μεθυστική» και σχεδόν ντελιριακή ερμηνεία που «σκοτώνει».

«Μεθυσμένο», easy going, φιλμ...

Απόστολος Κίτσος