Τα πάθη της καταπιεσμένης σεξουαλικότητας
Πίσω στο φεστιβάλ των Καννών του 2001, αυτό το φιλμ κέρδισε το μεγάλο βραβείο της επι- τροπής καθώς και τα βραβεία γυναικείου και ανδρικού ρόλου με την Ιζαμπέλ Ιπέρ μάλιστα να ανακυρρήσεται ομόφωνα καλύτερη ηθοποιός.
Πρόκειται για μια ταινία όπου τα φυσικά κινηματογραφικά αντανακλαστικά του Χάνεκε βρήκαν την πρώτη μεγάλη τους αρμονική έκφραση. Από τη μία η σκληρότητα της κοινωνικής θέσης και της προσωπικής μοναξιάς κι από την άλλη το αχαλίνωτο πάθος και το ευάλωτο των ανθρώπινων χαρακτήρων.
Ο Αυστριακός με μαεστρία καθοδηγεί αυτά τα αντιθετικά στοιχεία σε μια εκρηκτική σινεφίλ μίξη, αποσπώντας αριστουργηματικές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές και αναδεικνύει το φιλμ σε μελέτη της σεξουαλικότητας και της άρνησης του εαυτού που προκύπτει από την καταπίεσή της.
Δεν είναι ένα εύκολο φιλμ, θα πρέπει μάλλον να είστε προετοιμασμένοι για μια ανώμαλη φιλμική διαδρομή, σκοτεινή και ψυχολογική, αλλά την ίδια στιγμή αριτουργηματική στην πραγμάτωσή της και συμπονετική στον τρόπο που διαχειρίζεται τα δυστυχισμένα αντικείμενά της...
Μιχάλης Κωνσταντέλλης
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων