The perks of being a wallflower

Ρετρό χίπστερ νοσταλγία

Βασισμένο στο ομώνυμο μπεστ-σέλερ που έγραψε ο ίδιος ο σκηνοθέτης το 1999, το The Perks of Being a Wallflower ήταν από τις φετινές ταινίες που προκάλεσαν αίσθηση, κριτική αποδοχή και αγαπήθηκαν απ’ το κοινό.

Μια ιστορία ενηλικίωσης που φέρει όλα τα χαρακτηριστικά της μετά Τζ.Ντ. Σάλιντζερ εποχής στην εφηβική λογοτεχνία και κινηματογραφία, προ- σαρμοσμένα στην αυγή των 90s, αποτελεί μια κάπως φορμαλιστική και πολύ καλή για να είναι αληθινή, ρετρό χίπστερ φαντασίωση. Είναι όμως οι σμαρτ διάλογοι, το φρέσκο κάστινγκ και μια απολαυστική κλιμάκωση που αποζημιώνουν για την ασυνέπεια στους χαρακτήρες, τέτοια που η εμπειρία καταλήγει καθαρτική και συναισθητική.

Ο Λόγκαν Λέρμαν στον πρωταγωνιστικό ρόλο αποδίδει ικανοποιητικά την εφηβική ανασφάλεια/τρέλα, η Έμα Ουάτσον συνεπικουρεί με σχετική επάρκεια αλλά στο σύνολο κάτι λείπει από το φιλμ κι αυτό εντοπίζεται στην αντίθε- ση της γυαλιστερής επιφάνειας με το αουτσάιντερ αντικείμενό του. Έτσι θα αρέσει σε όσους αγάπησαν το Juno/2007 αλλά δε θα ενθουσιάσει εκείνους που απαιτούν ένα πιο ρεαλιστικό και λιγότερο δραματικό πορτραίτο της εφηβικής ζωής. Μη ξεγελιέστε, πρόκειται για ταινία που θα σας αφήσει με χαμόγελο και ποντάρει στη νοσταλγική παραμόρφωση των ανα- μνήσεων των σημερινών 30 somethings αλλά δεν περιέχει την αυθεντικότητα που συνήθως συνοδεύει τους μελαγχολικούς αντι-ήρωες

Μιχάλης Κωνσταντέλλης