Paradise: Love

Η μαμά κάνει σεξοτουρισμό

Το πρώτο μέρος της τριλογίας του σκηνοθέτη που μας έδωσε τo ανατρεπτικό Dog Days/2001 και πιο πρόσφατα το Import/Export/2007 δικαιολογεί τη φήμη του Ζέιντλ ως μία από τις πιο τολμηρές φωνές του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.

Διαπραγματευόμενος ένα θέμα το οποίο εύκολα θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο φθηνής εκμετάλλευσης και με την πρωταγωνίστριά του σε μια άφοβη ερμηνεία, χτίζει προσεκτικά ένα ανεπαίσθητο δράμα, συχνά εμποτισμένο με κυνισμό και μαύρο χιούμορ και την ίδια στιγμή επιτηδευμένα γκροτέσκο και καταθλιπτικό. Το εξωτικό setting, ένας προστατευμένος παράδεισος για όσα δε γίνονται αποδεκτά στο αποστειρωμένο περιβάλλον του δυτικοευρωπαϊκού μετα-αποικιοκρατικού συντηρητισμού, είναι το ιδανικό φόντο για τη διερεύνηση καθημερινών μα ανείπωτων πόθων και εμμονών με focus στον ρεαλισμό και τη σοκαριστικά τίμια απεικόνιση των καταστάσεων.

Έτσι τίθενται εύλογα ζητήματα που αφορούν τη γυναικεία σεξουαλικότητα, την ισότητα και τους κοινωνικούς ρόλους, καθώς η ταινία επιτίθεται ακατάπαυστα στην κατεστημένη αισθητική και σχολιάζει ειρωνικά τις δεδομένες πεποιθήσεις περί έρωτα και φυλής. Ντοκιμαντερίστικα - βεριτέ - γυρίσματα και εξαιρετική φωτογραφία συνεπικουρούν τους χαρακτήρες που ικετεύουν για τη συμπάθειά μας ενώ άλλοτε μοιάζουν καταδικασμένοι σε κάτι ανικανοποίητο.

Στα αρνητικά περιλαμβάνονται η αχρείαστα τραβηγμένη διάρκεια του φιλμ και η προβλεψιμότητα της ιστορίας που ωστόσο δεν επηρεάζουν τη νοηματική σύνθεση του έργου. Το δεύτερο μέρος της τριλογίας Paradise: Faith παίχτηκε στη φετινή Θεσ/νίκη ενώ ο κύκλος θα κλείσει με το Paradise: Hope που προβλήθηκε στη Μπερλινάλε μόλις πριν λίγες ημέρες.

Μιχάλης Κωνσταντέλλης