Η πηγή των γυναικών

Χωρίς update προσέγγιση

Πόσο ισχύ μπορεί να έχει το έργο του Αριστοφάνη σήμερα; Είναι δυνατόν η αποχή από το έρωτα να κάνει τους άντρες να ξανασκεφτούν τους όρους της ισορροπίας στην σημερινή κοινωνία;

Αν δεν είναι δυτική μπορεί και έχει αποδειχθεί ότι τα τελευταία χρόνια από την Λιβερία μέχρι την Τουρκία και από χωριά της Ασίας μέχρι την Λατινική Αμερική το κόλπο της Λυσιστράτης πιάνει και αλλάζει έστω και λίγο τη θέση των γυναικών σε αυτές τις προ- αστικές κοινωνίες. Ο Ρουμάνος σκηνοθέτης τοποθετεί την Λυσιστράτη του σε ένα χωριό του Μαρόκου αφού γνωρίζει καλύτερα το τοπίο, την κουλτούρα και τους ανθρώπους αλλά παίρνει τα στοιχεία από πραγματική ιστορία που συνέβη πριν από λίγα χρόνια σε ένα τούρκικο χωριό. Με την συνδρομή ενός στρωτού, ευαίσθητου και με καλή αίσθηση του χιούμορ σεναρίου χτίζει μια συμπαθητική ταινία που αν μη τι άλλο κάνει καλό στα μάτια.

Όμως δεν υπάρχει ούτε σκηνοθετική έμπνευση ούτε ιδιαίτερη και πιο βαθιά σύγχρονη πολιτική προσέγγιση πάνω στο θέμα. Με το φιλμ περνάς σχετικά ευχάριστα την ώρα σου – αν και θα μπορούσε να είναι μικρότερο – αλλά δεν σου μένει. Παρότι οι βασικοί ηθοποιοί είναι παραπάνω από καλοί, το σενάριο και κυρίως η σκηνοθεσία δεν τους εκμεταλλεύεται.

Πρόκειται για ταινία που δεν απευθύνεται σε δυτικούς και ο σκηνοθέτης εμμέσως το δήλωσε αλλά η διαφορά είναι ότι οι διεκδικήσεις των δυτικών είναι που ωθούν τις μη δυτικές κοινωνίες να αλλάξουν και ο Ραντού Μιχαλεάνου δεν βρίσκει λύσεις απλά επενδύει το πρόβλημα με όμορφες εικόνες και ελαφρότητα.

Η Λυσιστράτη είναι πρωτίστως πολιτικό έργο.

Γιάννης Τσάκαλος