The eye of the storm

Άπνοια... στο μάτι του κυκλώνα

To The Eye Of The Storm, μία φιλόδοξη παραγωγή από την Αυστραλία, είναι το πιο πρόσφατο πόνημα του Αυστραλού σκηνοθέτη Φρεντ Σεπίζι, που είχε να βγάλει έργο σχεδόν πάνω από μία δεκαετία. Αυτή τη φορά επιχείρησε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το περιβόητο -τουλάχιστον στην Αυστραλία!- μυθιστόρημα του 1973 με τον ίδιο τίτλο του, βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας, Πάτρικ Γουάιτ. Δίχως να έχω δει άλλο έργο του σκηνοθέτη, ούτε έχοντας διαβάσει το βιβλίο, απέκτησα -”άθελά μου”- μία πλήρως αντικειμενική άποψη για το φιλμ, το οποίο, αν και με αγνές και μεγαλόπνοες προθέσεις, πάσχει από εμφανή έλλειψη αιχμής και στόχου.

Στο μάτι του κυκλώνα είναι η μητριαρχική φιγούρα που ερμηνεύει -υποδειγματικά, ως συνήθως- η Σάρλοτ Ράμπλινγκ. Η Ελίζαμπεθ Χάντερ, αν και αργοπεθαίνει, δεν σταματάει ούτε λεπτό να ελέγχει και να ταλανίζει την κουστωδία της, ενώ παράλληλα χάνεται στις παραισθήσεις που της προκαλεί η ισχυρή φαρμακευτική της αγωγή. Αμαρτωλές ιστορίες του παρελθόντος στοιχειώνουν τη λαβωμένη [ή μήπως αμετανόητη;!] συνείδησή της καθώς όμως και το παρελθόν [και το μέλλον;!] των μεσήλικων παιδιών της, που όπως αποδεικνύεται την έχουν ακόμα ανάγκη.

Αν και το έργο διαθέτει αρκετές αξιόλογες στιγμές υποκριτικής βιρτουοζιτέ – εξαιρετικά και τα δύο τέκνα, Τζάφρι Ρας και Τζούντι Ντέιβις, μα την παράσταση κλέβει η νεαρή νοσοκόμα, που υποδύεται η χαρισματική κόρη του σκηνοθέτη Αλεξάντρα Σεπίζι [που μοιάζει τρομακτικά στη Florence από τους Florence + the Machine!], αλλά και έντονης συγκινησιακής φόρτισης, ποτέ δεν καταφέρνουν να το απογειώσουν, και το αποτέλεσμα μοιάζει περισσότερο με δίωρο επεισόδιο καλογυρισμένης τηλεοπτικής σειράς

. Τάσος Κλειδωνόπουλος