Όλγα Βούλγαρη: "Και σκληρή και ευαίσθητη ταυτόχρονα..."

Move It: Πες μας δυο τρία πράγματα για τον εαυτό σου. Δώσε ένα background. Σπουδές. Πώς έκανες τα πρώτα σου βήματα;

Όλγα: Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Δράμα. Στα δεκαοκτώ μου έφυγα στη Θεσσαλονίκη για να σπουδάσω διοίκηση επιχειρήσεων. Τελειώνοντας τις σπουδές μου ήρθα στην Αθήνα και ξεκίνησα να εργάζομαι πάνω στο αντικείμενό μου. Ταυτόχρονα άρχισα να παρακολουθώ σεμινάρια υποκριτικής, κάτι το οποίο ήταν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Το 2007 έκανα τη πρώτη μου μικρού μήκους ταινία με τίτλο “Girl” του Marec Kozakievich και το 2008 αποφοίτησα από τη σχολή του Διαμαντόπουλου. Έκτοτε έχω συμμετοχές σε 2 θεατρικές παραστάσεις με πιο πρόσφατη το Desperados του Γιώργου Γιαννακόπουλου και σε κάποια τηλεοπτικά σήριαλ.

Move It: Όταν μιλήσαμε για αυτήν τη συνέντευξη, μας είπες πως δεν ήσουν σίγουρη αν ήταν η σωστή στιγμή για να την κάνουμε. Μπορείς να μας εξηγήσεις γιατί; Μήπως ζούμε σε εποχή υπέρμετρης προβολής με πολλά λόγια και λίγες πράξεις;

Όλγα: Δε νομίζω πως είναι τόσο θέμα εποχής αλλά γενικής αντιμετώπισης και σωστής χρήσης των media. Όσον αφορά εμένα, προς το παρόν τουλάχιστον, θα επέλεγα να δώσω μία συνέντευξη στα πλαίσια της παρουσίασης κάποιας δουλειάς στην οποία συμμετέχω. Εφόσον λοιπόν η δουλειά που κάνω τώρα βρίσκεται στο στάδιο της προ-παραγωγής θα προτιμούσα να μιλήσω περεταίρω γ’ αυτήν όταν θα έχει πλέον ολοκληρωθεί. Είμαι ελάχιστο καιρό στο χώρο και το μόνο σίγουρο είναι ότι μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα έχω βιώσει έντονα και τη χαρά και την απογοήτευση. Νιώθω ότι πρέπει να είμαι και σκληρή και ευαίσθητη ταυτόχρονα και όλο αυτό πρέπει να το διαχειριστώ σωστά, ώστε να μη χάσω τις ισορροπίες μου. Έτσι λοιπόν επιλέγω να κάνω αργά και σταθερά βήματα σε όλους τους τομείς. Όταν και αν με το καλό αποκτήσω περισσότερη εμπειρία θα χαιρόμουν να μιλήσω γ’ αυτήν. Η υπέρμετρη προβολή με πολλά λόγια και λίγες πράξεις ναι.. είναι γεγονός ότι υπάρχει και όχι μόνο στο συγκεκριμένο επάγγελμα.

Move It: Κατάγεσαι από τη Δράμα και παρουσίασες εκδηλώσεις του τοπικού φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους για δύο συνεχόμενα έτη. Μίλα μας γι’ αυτήν την εμπειρία. Πώς υποδέχεται τον κινηματογραφικό πολιτισμό η επαρχία;

Όλγα: Έχω μεγαλώσει με το φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους της Δράμας γιατί η μητέρα μου το παρακολουθούσε και συνήθιζε να με παίρνει μαζί της. Ως παιδί λοιπόν και έχοντας ως μοναδική κινηματογραφική εμπειρία ως τότε κάποια παραμύθια επιστημονικής φαντασίας και κάποιες παιδικές ταινίες ήρθα για πρώτη φορά αντιμέτωπη με το ρεαλισμό του κινηματογράφου, ο οποίος νομίζω πως με σόκαρε και με γοήτευσε ταυτόχρονα. Όταν πριν δύο χρόνια συμμετείχα στις παρουσιάσεις των ταινιών στα πλαίσια του φεστιβάλ, είδα από κοντά το κόπο και την αγάπη των ανθρώπων που το διοργανώνουν, το πάθος και την αγωνία των σκηνοθετών για τις ταινίες τους και ένα σινεφίλ κοινό που αγκαλιάζει ένα πολιτιστικό γεγονός το οποίο δυστυχώς δεν είναι σύνηθες φαινόμενο σε επαρχιακές πόλεις της Ελλάδας. Χαίρομαι πολύ που η Δράμα έχει γίνει σημείο αναφοράς τόσο των Ελληνικών όσο και των διεθνών ταινιών μικρού μήκους και θα χαιρόμουν ακόμη περισσότερο αν το παραπάνω φεστιβάλ δε συνέπιπτε χρονικά με αυτό των Αθηνών ώστε να μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να παρακολουθούν και τα δύο.

Move It: Έχεις κάνει και τηλεόραση. Τί έμαθες από αυτόν το χώρο; Ποια είναι η σχέση σου με το μέσο;

Όλγα: Η τηλεόραση είναι μέρος της δουλειάς μου και η συμμετοχή μου σε τηλεοπτικές δουλειές ήταν οπωσδήποτε μια ενδιαφέρουσα εμπειρία. H διαφορά της τηλεόρασης ή του κινηματογράφου έγκειται κατά τη γνώμη μου στο γκρο πλαν. Στο σινεμά ή στην τηλεόραση υπάρχει το βλέμμα. Στο θέατρο το σώμα. Είναι ένας μαγικός χώρος που παρέχει τη δυνατότητα της διαφορετικής προσέγγισης και της καθημερινής τριβής με το κείμενο και το κοινό. Εδώ θα ήταν λάθος να παραλείψω την αναγνωρισιμότητα που προσφέρει η τηλεόραση, η οποία όμως δεν ξέρω ακόμα κατά πόσο μπορεί να φανεί ωφέλιμη για έναν ηθοποιό στο μέλλον. Κακά τα ψέματα όμως, η δυνατότητα επιλογών για το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων ηθοποιών και ειδικά στη παρούσα φάση, που η ανεργία μας έχει χτυπήσει για τα καλά την πόρτα, είναι αρκετά περιορισμένη. Από την άλλη θεωρώ πως ο καθένας αργά ή γρήγορα αποδεικνύει την αξία του στον εκάστοτε χώρο. Δεν θα παραλείψω φυσικά να σεβασθώ τους ηθοποιούς που έχουν αφοσιωθεί πλήρως στο θέατρο και κυριαρχούν εκεί σε βάθος χρόνου. Εγώ προσωπικά θα ήθελα να δοκιμασθώ σε όλους τους χώρους αποφεύγοντας όσο γίνεται ενδεχόμενες «απώλειες». Μέχρι στιγμής από τη συνεργασία μου με σημαντικούς σκηνοθέτες στο χώρο της τηλεόρασης όπως ο Κ. Κουτσομύτης, ο Ν. Ζαπατίνας και ο Δ. Αρβανίτης, μόνο θετικές εμπειρίες έχω πάρει.

Move It: Μίλα μας για τα μελλοντικά projects στα οποία συμμετέχεις. Πού θα σε δούμε?

Όλγα: Αυτή τη περίοδο έχω ξεκινήσει τα γυρίσματα για τη ταινία μεγάλου μήκους του Δημήτρη Βόρρη με τίτλο «December Riots». Πρόκειται για ταινία μυθοπλασίας που διαδραματίζεται στην Αθήνα το Δεκέμβριο του 2008 και θα βγει τις αίθουσες τον επόμενο χρόνο...