Κωνσταντίνος Γιάνναρης: "Ποια είναι η δική μας μάχη για τον ρατσισμό";

Δημοσίευση: 28 Φεβ. 2013, 21:44

Ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Γιάνναρης επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη, μετά τις πολυβραβευμένες ταινίες του Όμηρος (2005), Δεκαπενταύγουστος (2001) , Κοντά στον Παράδεισο (3 Steps to Heaven) (1995) και Από την άκρη της πόλης (1998) με μια ταινία για το θέμα του ρατσισμού, το Man At Sea, για την οποία ο ίδιος σημειώνει τα παρακάτω:

«Είμαι πολύ χαρούμενος που πραγματοποιείται μια ιδέα που ξεκίνησε πριν από 4 χρόνια, με ένα εξαιρετικό μίγμα ηθοποιών και μη ηθοποιών που δούλεψαν πολύ αρμονικά κάτω από τρομερή πίεση με τον διακαή πόθο να ολοκληρωθεί η ταινία. Η ταινία προέκυψε από το πώς βρέθηκα ενώπιος ενωπίω με ένα θηρίο που σήκωσε κεφάλι μέσα μου. Κάτι που ξέρεις ότι κρύβεις, αλλά το να το βλέπεις να υψώνεται είναι κάτι τρομερό και σοκαριστικό.

Μένω σε ένα διαμέρισμα στο «βαθύ» κέντρο της Αθήνας και ξαφνικά αντιλαμβάνομαι ότι κυκλοφορώ στη γειτονιά που είχα επιλέξει να ζήσω και είμαι τόσο κουρασμένος από την κατάσταση και τις καθημερινές εικόνες που βλέπω, που νιώθω να αναβιώνουν μέσα μου άκρως αντιφατικές, ρατσιστικές αντιλήψεις. Μ’ έναν τρόπο ασυνείδητο. Πηγαίο. Ρατσιστικά συναισθήματα που δεν περίμενα να έχω. Εκεί καταλαβαίνεις ότι αυτός ο ρατσισμός πραγματικά είναι κάτι έμφυτο στη μοίρα μας και τον πολιτισμικό - αν όχι και τον βιολογικό - μας κώδικα.

Το θέμα είναι πάντα τι μάχη δίνεις εσύ απέναντι σε αυτό. Αυτό ήταν που ήθελα να καταθέσω σ’ αυτό το σενάριο. Και αυτό που ήθελα ήταν να αμφισβητήσω τη βασική ουμανιστική νοοτροπία που μπορεί να έχει μια οργάνωση για τους μετανάστες, της οποίας η άποψη για το καλό των μεταναστών μπορεί να μην είναι η ίδια με τη δική τους. Ένας δομημένος πατερναλισμός που, στο πλοίο της ταινίας μου, καταρρέει μαζί με τη φιλευσπλαχνία, την καλή διάθεση.

Τα παιδιά στο πλοίο δεν παίζουν με τους κανόνες της ευγνωμοσύνης, ακριβώς όπως συμβαίνει και στην αληθινή ζωή. Κι αυτό νομίζω είναι κάτι που πληγώνει την Ευρώπη, αλλά καλώς ή κακώς έτσι παίζεται το παιχνίδι σήμερα. Είναι μια κόντρα που μοιάζει έμφυτη σε κάθε σχέση εξουσίας – ακόμη και στις ερωτικές. Τα παιδιά που παίζουν στην ταινία καταλάβαιναν αυτή τη δυναμική δίχως να χρειαστεί να την εξηγήσω. Και ήταν λυτρωτικό γι’ αυτούς το ότι στην ταινία δεν χρειαζόταν να υποδυθούν το θύμα, ν’ ανταποδώσουν με ευγνωμοσύνη τη φιλευσπλαχνία των δυτικών. Ήταν κάτι που τους έδωσε και τη δύναμη ν’ αντιμετωπίσουν τα γυρίσματα και τους άλλους ηθοποιούς σαν ίσους.

Πρώτη δημοσίευση: 28 Φεβ. 2013, 21:44
Ενημέρωση: 28 Φεβ. 2013, 21:44

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos