Anna Karenina

Στη Ρωσία του 19ου αιώνα, η αριστοκράτισσα Άννα Καρένινα, η οποία είναι παντρεμένη με έναν ισχυρό κυβερνητικό παράγοντα, ερωτεύεται παράφορα έναν ευγενή και πλούσιο στρατιωτικό (τον κόμη Βρόνσκι) και συνάπτει μαζί του εξωσυζυγική σχέση. Προσπαθώντας να βρει το νόημα στη ζωή της, αψηφά απερίσκεπτα τις συμβάσεις της ρωσικής κοινωνίας και εγκαταλείπει τον σύζυγο και τον γιο της για να ζήσει με τον εραστή της, από τον οποίο περιμένει παιδί. Ο περίγυρός της την καταδικάζει και την περιφρονεί, ενώ οι κρίσεις ζήλιας της αποξενώνουν τον εραστή της, βυθίζοντάς την σταδιακά σε μια αδιέξοδη κατάσταση και οδηγώντας την στην αυτοκτονία... Τολμώ να προδώσω το τέλος της ταινίας λαμβάνοντας υπόψη ότι η «Άννα Καρένινα» του Τολστόι, είναι ένα από τα πιο γνωστά και πολυδιαβασμένα μυθιστορήματα παγκοσμίως. Η ταινία μου άρεσε αρκετά. Ο σκηνοθέτης Τζο Ράιτ επιχειρεί μία μεταμοντέρνα, με θεατρικές επιρροές, κινηματογραφική διασκευή του βιβλίου του Τολστόι, αναπαριστώντας τα δρώμενα ως μια θεατρική παράσταση μέσα στην ταινία. Αυτό με ξένισε λίγο και θεωρώ ότι έγινε για να μην δει ο θεατής άλλη μία διασκευή της ιστορίας παρόμοια με τις τόσες πολλές που έχουν γίνει σε σινεμά και τηλεόραση. Η συγκεκριμένη διασκευή διαφέρει αρκετά από το βιβλίο του Τολστόι και, κατά τη γνώμη μου, δεν αναπτύσσει ιδιαίτερα τους χαρακτήρες. Η Άννα Καρένινα του Τολστόι είναι μία τραγική ηρωίδα, μία γυναίκα με πάθη που παραδίνεται στον έρωτα αψηφώντας τους κανόνες της «καθωσπρέπει» κοινωνίας με καταστροφικά αποτελέσματα. Ο Τολστόι την αντιμετωπίζει με αγάπη και μας κάνει να την συμπονούμε παρά την επιπολαιότητα των ενεργειών της. Η Άννα Καρένινα του Ράιτ παρουσιάζεται περισσότερο σαν μια κακομαθημένη και επιπόλαιη αριστοκράτισσα που ερωτεύτηκε παράφορα και δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, αδιαφορώντας για την κοινωνική κατακραυγή. Εν κατακλείδι, έχω την εντύπωση ότι αν κάποιος περιμένει να δει κάτι καινοτόμο και εντυπωσιακό θα το δει. Σε καμία περίπτωση όμως δεν απογειώνεται το έργο του Τολστόι.