"Etoile": Χάος, αδιάφορα δράματα και πολλές φωνές

Σύνοψη: Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ενισχύσουν τα οικονομικά τους, δύο παγκοσμίου φήμης εταιρείες μπαλέτου αποφασίζουν να ανταλλάξουν για μία σεζόν τα κορυφαία αστέρια τους.

ΣΧΕΤΙΚΑWolfs

Άποψη: Αν βρισκόσασταν στον πλανήτη Γη γύρω στα 90s, τότε σίγουρα γνωρίζετε τη θρυλική σειρά Fame. Αν περάσατε τη χρυσή σας εφηβεία μέσα στα 00s, τότε σίγουρα λατρεύατε ή μισούσατε (δεν υπήρχε ενδιάμεσο) το ξεχωριστό Gilmore Girls. Αν πάλι, κανένα από τα παραπάνω ηλικιακά γκρουπ δεν σας καλύπτει, ίσως πριν μερικά χρόνια συναντήσατε μια πληθωρική, εκκεντρική, ασυμβίβαστη κωμικό, τη Marvelous Mrs Maisel.

Τι σχέση έχουν μεταξύ τους τα τρία παραπάνω; Φαινομενικά καμία. Αν κοιτάξει κανείς όμως λίγο πιο προσεκτικά θα δει πως τόσο τα Gilmore Girls όσο και η Mrs Maisel είναι δημιουργήματα της Amy Sherman-Palladino. Και η σχέση τους με το Fame;

Το νέο δημιούργημα της Amy Sherman-Palladino (μια κακή κόπια των δύο προηγούμενων) που συν-υπογράφει με τον σύντροφό της David, αφηγείται τη ζωή, τις φιλοδοξίες, και τις ταλαιπωρίες των χορευτών και εργαζομένων δύο σχολών χορού όταν, για να επιβιώσουν οικονομικά, αποφασίζουν να ανταλλάξουν τα κορυφαία ταλέντα τους. Η σύγκριση με το Fame, συνεπώς, είναι αναπόφευκτη, ακόμα και αν -δυστυχώς- το Étoile απέχει έτη φωτός από εκείνο.

Γνωρίζοντας την Sherman-Palladino ήμασταν προετοιμασμένες για φλύαρους χαρακτήρες, γυναίκες-θαύματα (ανύπαρκτες, δηλαδή, στον πραγματικό κόσμο), ατάκες που εκτοξεύονται με απίστευτη ταχύτητα, αλλά και έξυπνο χιούμορ, καυστικά σχόλια, φρενήρη ρυθμό· με άλλα λόγια, δεν περιμέναμε ότι θα ξεφύγει από τις εμμονές που την κατατρέχουν (μια απίστευτα ξεχωριστή γυναίκα που κάνει τα πάντα διαφορετικά και έχει όλο τον κόσμο εναντίον της, ώσπου καταλαβαίνουν όλοι πόσο τέλεια είναι και υποκλίνονται στο μεγαλείο της· και, φυσικά, όλα αυτά ενόσω παλεύει με μια μητρική φιγούρα που είναι το ακριβώς αντίθετό της, κατά βάθος όμως τις δένει η αγάπη και ο θαυμασμός)· περιμέναμε όμως πως, όπως και τις προηγούμενες φορές, θα δημιουργήσει εν τέλει ένα σύμπαν που μας ρουφάει, επιτρέποντάς μας να αφεθούμε στη μαγεία του.

Δυστυχώς, οι δημιουργοί όχι μόνο δεν καταφέρνουν κάτι τέτοιο, αλλά δεν το πλησιάζουν καν. Παραδίδουν, αντίθετα, ένα χαώδες κατασκεύασμα με πλήρη απουσία οποιουδήποτε ρυθμού (η ειρωνεία εδώ είναι σχεδόν επίπονη), άπειρα θέματα που παραμένουν ανοιχτά και αντιμετωπίζονται με εντυπωσιακή αφέλεια, επιφανειακούς χαρακτήρες, αδιάφορα δράματα και πάρα μα πάρα πολλές φωνές – σε δύο γλώσσες.

Θα πίστευε κανείς ότι η παρουσία και μόνο της Charlotte Gainsbourg θα κατάφερνε να ανεβάσει το εγχείρημα ολόκληρα σκαλιά, αλλά δυστυχώς το εγχείρημα κατέβασε εκείνη. Ταυτόχρονα, ο Luke Kirby παλεύει να προσδώσει στη σειρά λίγο ενδιαφέρον, μα είναι υπερβολικά φτωχό το υλικό που του δόθηκε. Μία φωτεινή ηλιαχτίδα στο όλο σκότος αποτελεί ο David Haig (τον θυμόμαστε πολύ καλά από το Killing Eve), αλλά τρεις κούκοι όσο και να αγωνιστούν δεν φέρνουν την άνοιξη.

Προσπαθήσαμε πολύ να κρατήσουμε έστω την ιστορία της Susu, που προσπαθεί να μάθει μπαλέτο από τα βίντεο των μαθημάτων που της προμηθεύει κρυφά η μητέρα της, καθαρίστρια της σχολής, αλλά ακόμα κι αυτή η τρυφερή πινελιά παρουσιάζεται διεκπεραιωτικά και βαριεστημένα. Τι μας μένει, συνεπώς, από το Étoile; Δυστυχώς, τίποτα. Ούτε καν ο David Byrne, σε μια σύντομη εμφάνιση να κάνει χιούμορ με τον εαυτό του – μια σκηνή που θα μπορούσε να είναι διαμάντι, αλλά που τελικά (όπως και τόσα άλλα) έμεινε εντελώς ανεκμετάλλευτη.