"Orange is the new black" season 6: Εξακολουθεί πολύ καλό

Σύνοψη: Μετά την εξέγερση της γυναικείες φυλακές του Λίτσφιλντ, το καστ του “Orange is the New Black” μεταφέρεται στις φυλακές υψίστης ασφαλείας όπου βλέπουν τις κινήσεις τους να περιορίζονται και οι ίδιες να απειλούνται από νέους χαρακτήρες.

Άποψη: Ένας χρόνος πέρασε από την πέμπτη –και λιγότερο αγαπημένη- σεζόν στο κοινό, κατά τη διάρκεια της οποίας οι κρατούμενες πήραν την φυλακή στα χέρια τους και δικαίωσαν, έστω και για λίγο, τους χαρακτήρες τους και όλα τα πάνδεινα που τράβηξαν από την διοίκηση. Το σύστημα βέβαια παραμένει πάντα ο πιο σκληρός ανταγωνιστής και έτσι στην έκτη σεζόν, και με τα φαντάσματα δύο νεκρών φυλάκων να απειλούν την ποινή τους, οι γνώριμες πρωταγωνίστριες πηγαίνουν στην φυλακή υψίστης ασφαλείας, κατά κόσμον ΜΑΧ.

Το άκουσμα της MAX δεν μας εξέπληξε. Στις προηγούμενες σεζόν είχαμε πάρει μια ιδέα από την επικινδυνότητά της αφού ήταν η απόλυτη απειλή προς τις κρατούμενες αλλά τώρα καταλαβαίνουμε καλύτερα το γιατί. Με ένα καταπληκτικό opening sequence η σειρά μας βάζει κατευθείαν στο κλίμα που επικρατεί και κυρίως στην συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι πρωταγωνίστριες μέσω κάποιων ψευδαισθήσεων της Σουζάν (Ούζο Αντούμπα) δείχνοντας παράλληλα και την τρέλα που έπεται πίσω από τις κλειστές πόρτες. Και ενώ όλα αυτά τα χρόνια είχαμε συνηθίσει στην χαλαρότητα και την άνεση κινήσεων, ξαφνικά βλέπουμε ακόμα και την Red (Κέιτ Μάλγκρου), την πάλαι πότε αρχηγό της φυλακής, να προσπαθεί να συνεννοηθεί με βλέμματα και χειρονομίες για να μην την πάρουν χαμπάρι οι φύλακες, που σε αυτήν την σεζόν δίνουν ρέστα αδιαφορίας και χλευασμού εις βάρους των κρατουμένων. Ευτυχώς οι συγκυρίες αυτές δεν συνεχίζονται για πολύ (αλλιώς θα την κλαίγαμε και αυτήν την σεζόν) και περνάμε επιτέλους στην πραγματική επιβίωση της MAX.

Με μία κλασική κίνηση οι σεναριογράφοι της σειράς βάζουν στο παιχνίδι καινούργιους χαρακτήρες, περισσότερο ύπουλους αυτήν την φορά, με αποκορύφωμα τις μαινόμενες αδερφές Μπάρμπαρα και Κάρολ, η ιστορία των οποίων  μπλέκεται με την Φρίντα (Νταλ Σολς) με έναν τρόπο που μας έκανε να την παραδεχτούμε περισσότερο ακόμα και από την προηγούμενη σεζόν, αν αυτό είναι ποτέ δυνατόν. Η φυλακή χωρίζεται στα δύο και οι κουβέντες που ανταλλάσσονται είναι ακόμα ένα δείγμα έξοχου ρυθμού διαλόγου που η σειρά ανέκαθεν φρόντιζε να υπάρχει από τον πρώτο κιόλας κύκλο.

Αυτό που μας τράβηξε την προσοχή ωστόσο (και μετά από έναν μαραθώνιο επανάληψης της σειράς ήταν περισσότερο εμφανές) είναι ότι τελειώνοντας την έκτη σεζόν αντιλαμβάνεσαι την αμετάκλητη αλλαγή που έχει γίνει μέσα στα 13 επεισόδια και την νέα τάξη πραγμάτων η οποία έρχεται. Σίγουρα η σειρά έχει πολύ χιούμορ και είναι κουλ αλλά ποτέ δεν κατηγοριοποιήθηκε μόνο ως κωμική. Ακόμα και στα Emmy οι 16 υποψηφιότητές της μοιράστηκαν σε κωμική και δραματική σειρά αφού το δράμα είναι αναπόσπαστο κομμάτι από την ιστορία που θέλει να πει. Στην τελευταία σεζόν όμως η συναισθηματική φόρτιση των περισσότερων χαρακτήρων είναι πιο ουσιαστική και γνήσια, νιώθεις ότι οι χαρακτήρες έχουν ωριμάσει όλα αυτά τα χρόνια και έχουν πλέον το γνώθι σ’ αυτόν.

Μπορεί μερικές να έχουν πάρει την κάτω βόλτα και άλλες να παρερμηνεύουν καταστάσεις αλλά όλες συνειδητοποιούν ότι τα πράγματα έχουν σοβαρέψει. ‘Η ότι οι ίδιες έχουν σοβαρέψει. Εδώ παντρεύονται και κάνουν παιδιά μέσα στην MAX τι-να-λέμε-τώρα. Σε περισσότερες λεπτομέρειες δεν μπορούμε να μπούμε γιατί θα θεωρηθούν spoilers αλλά το θέμα είναι ότι το “Orange is the New Black” δεν κοιτάει να ξεμπερδέψει με ακόμα έναν κύκλο αλλά χτίζει εποικοδομητικά το μέλλον του. Πρώτη φορά οι δημιουργοί αφήνουν ανοιχτές τόσες επιλογές με το φινάλε κάνοντας αυτήν την σεζόν το καλύτερο σημείο καμπής όλης της σειράς. Αναμφίβολα θα περιμένουμε την συνέχεια σε έναν χρόνο από τώρα.