"The power" season 1: Δίνει τροφή για σκέψη

Σύνοψη: Στο κοντινό μέλλον, νεαρά κορίτσια ανά τον πλανήτη αποκτούν ξαφνικά τη δυνατότητα να προκαλούν ηλεκτροσόκ κατά βούληση. Αυτό οδηγεί σταδιακά σε μια ανακατανομή των κοινωνικών εξουσιαστικών δομών, όμως η εξουσία βρίσκει πάντα τρόπο να διαφθείρει όποιον την αποκτά.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Κριτική: Τι θα γινόταν αν…; Αυτό το ερώτημα αποτελεί την αφετηρία των λογοτεχνικών έργων που εντάσσονται στο είδος του speculative fiction. Τι θα γινόταν, λοιπόν, αν οι νεαρές γυναίκες ανά τον πλανήτη αποκτούσαν ξαφνικά μια επικίνδυνη δύναμη, η οποία κυριολεκτικά βρίσκεται στα δάχτυλά τους; Αυτή είναι η υπόθεση του “The Power”, του bestseller της Ναόμι Άλντερμαν (που κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις ΟΞΥ) και ήταν θέμα χρόνου να δούμε τον κόσμο που οραματίστηκε να ζωντανεύει στις οθόνες μας.

Κι η νέα ομώνυμη σειρά του Amazon Prime, που μοιάζει σαν να έκανε παιδί το “Sense8” και το “The Handmaiden’s Tale”, ακολουθεί πιστά το όραμα της Άλντερμαν, τουλάχιστον στα τέσσερα πρώτα επεισόδια που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής. Συνδυάζοντας την πολυπρόσωπη αφήγηση με έναν καλά υπολογισμένο ρυθμό, το “The Power” μάς εισάγει σ’ έναν κόσμο που βρίσκεται στα πρόθυρα μιας κοινωνικής αλλαγής, που όμοιά της δεν έχει ξαναδεί ο πλανήτης. Φυσικά, όπως συμβαίνει και στην πραγματικότητα (άλλωστε, ένας κανόνας του speculative fiction είναι ότι αντλεί έμπνευση από πραγματικά ιστορικά γεγονότα), η αλλαγή πάντα συνοδεύεται από αναταραχή και αντίδραση, ειδικά όταν μία συστηματικά καταπιεσμένη κοινωνική ομάδα σηκώνει κεφάλι.

Οι δημιουργοί και οι σεναριογράφοι του “The Power” ξέρουν ότι δεν υπήρχε καταλληλότερη χρονική συγκυρία για να βγει η σειρά στον αέρα. Στις ΗΠΑ, το δικαίωμα των γυναικών σε ασφαλή και νόμιμη άμβλωση έχει καταργηθεί σε πολλές πολιτείες, ενώ στο στόχαστρο των Ρεπουμπλικανών βρίσκονται πλέον και τα πενιχρά δικαιώματα των τρανς ατόμων. Στο Ιράν, η «Επανάσταση της Μαντίλας» καλά κρατεί, ενώ οι μισθολογικές διαφορές ανδρών και γυναικών δεν έχουν εξαλειφθεί στις περισσότερες χώρες του πλανήτη. Όλα τα παραπάνω αναφέρονται, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, στο “The Power”, κυρίως δια στόματος Τόνι Κολέτ (“Hereditary”), η οποία υποδύεται τη Δήμαρχο του Σιάτλ που αποκαλύπτει στον κόσμο τη δύναμη, αλλά και την προέλευσή της.

Η Κολέτ –καμία έκπληξη εδώ– είναι εξαιρετική στον ρόλο της και σε αυτό το σημείο της καριέρας της θ’ απολαμβάναμε να τη βλέπαμε ακόμα και να διαβάζει έναν τηλεφωνικό κατάλογο. Το υπόλοιπο καστ, το οποίο αποτελείται κυρίως από πρωτοεμφανιζόμενες νεαρές ηθοποιούς, είναι επίσης υποδειγματικό, με την καθεμία από αυτές να φωτίζει και μια διαφορετική πτυχή της απόκτησης αυτής της δύναμης που τις μετατρέπει σε κινούμενα όπλα. Οι μόνοι αδύναμοι κρίκοι εδώ είναι οι δύο κεντρικοί ανδρικοί χαρακτήρες: ο ένας είναι ο Tunde (Ταΐμπ Τζίμο / “Ted Lasso”), ένας νεαρός δημοσιογράφος από τη Νιγηρία που καλύπτει τα αποτελέσματα της δύναμης σε διάφορες γωνιές του κόσμου, κι ο άλλος είναι ο σύζυγος της Τόνι Κολέτ (Τζον Λεγκουιζάμο / “Moulin Rouge”), που ως γιατρός μελετά την προέλευσή της. Κι οι δύο χρησιμεύουν μέχρι στιγμής σχεδόν αποκλειστικά για λόγους exposition, αλλά θέλουμε να πιστεύουμε ότι σύντομα θα αποκτήσουν μεγαλύτερο βάθος.

Σε μια εποχή που τα έμφυλα ζητήματα απασχολούν, επιτέλους, όλο και περισσότερο κόσμο, το “The Power” δίνει τροφή για σκέψη, ενώ παράλληλα τηρεί τους κανόνες της prestige τηλεόρασης. Κι όταν φτάσει πλέον στο σημείο που η δύναμη θα αρχίσει να φανερώνει τη διαβρωτική φύση της, έχει όλα τα φόντα να γίνει μία από τις πιο ηλεκτρισμένες σειρές της χρονιάς.