"The Playlist": Ι stream, you stream, we all stream

Η κορυφαία streaming υπηρεσία μουσικής γίνεται μίνι σειρά από την κορυφαία συνδρομητική streaming υπηρεσία σειρών και ταινιών.  Αξίζει; Αν έχεις παρακολουθήσει την πορεία του Spotify και τις συνεχείς διαμάχες κυρίως με μικρού και μεσαίου μεγέθους καλλιτέχνες για το άδικο σύστημα αποζημίωσης για κάθε stream, θα βρεις ενδιαφέρον. Για κάποιον άλλο, δύσκολο...

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Παρακολουθούμε την πορεία του Daniel Ek (ανέκφραστος και ψυχρός ο Έντβιν Έντρε) από έναν ταλαντούχο προγραμματιστή που η Google απορρίπτει, σε έναν από τους πιο καθοριστικούς παράγοντες της Μουσικής Βιομηχανίας. Η ταινία που έρχεται στο μυαλό, ως προφανής επιρροή, είναι το "The Social Network" του Φίντσερ. Στο αριστούργημά του ο Αμερικανός δημιουργός μαζί με τον Ααρον Σόρκιν, καθήλωσε τους πάντες, φέρνοντας ένταση και δράμα σε μια φαινομενικά ιστορία που δεν μας πολυένοιαζε. Σύγκριση; Ούτε για αστείο...
Η απλή απάντηση σε αυτό είναι πως η ιστορία του Spotify δεν είχε δα και τόσο δράμα, και κυρίως η σκιαγράφηση των χαρακτήρων δεν σε κάνει να βγάλεις ένα συναίσθημα. Αντιπάθεια, συμπάθεια, αγωνία.

Ο Εκ δεν είναι ούτε Ζούκερμπεργκ, ούτε Στιβς Τζομπς. Είναι σαφώς πιο γήινος, χωρίς εκρήξεις και αλλαγές χαρακτήρα, άρα λιγότερο ενδιαφέρον ως ρόλος.  Oραματιστής, πρόλαβε τους πάντες πάνω στον δεδομένο δωρεάν -αλλά αργό- download υπηρεσιών και το τέλος των δισκογραφικών, επενδύοντας στην ποιότητα. Δεν τον ένοιαζε, ή δεν σκέφτηκε όπως αφήνεται να εννοηθεί, ότι ο καλλιτέχνης δεν καλοπληρώνεται, αλλά ήθελε να τελειοποιήσει την υπηρεσία.
Η στιγμή που, μετά από μήνες προσπαθειών, ο προγραμματιστής κάνει το απίθανο, δυνατό, είναι το σημείο μηδέν του τρόπου που σχεδόν όλοι ακούμε μουσική. Να πατάς το λευκό τρίγωνο, αριστερά του τίτλου του τραγουδιού, και το τραγούδι να ξεκινά αμέσως!

Η σειρά έχει, σωστά, μόλις έξι επεισόδια. Και ακόμα καλύτερα, το κάθε ένα προσπαθεί να πει την ιστορία μέσα από τα μάτια και τις εμπειρίες διαφορετικών σημαντικών στελεχών -και όχι- του Spotify. O ιδρυτής, οι τεχνικοί, ο πρόεδρος της δισκογραφικής, το νομικό τμήμα, ο καλλιτέχνης, ακόμα και οι "ήρωες" του Pirate Bay. Μερικά επεισόδια φτάνουν έως εκεί που πρέπει (με την δισκογραφική και τη διαμάχη με το δωρεάν των πειρατών) αλλά ίσως θα θέλαμε παραπάνω χρόνο στον προγραμματιστή, που είναι ένας απλό δεδομένο στο στόρι.

Το "The Playlist" είναι καλοφτιαγμένο, γυαλισμένο, χωρίς ακρότητες και ουσιαστικά, χωρίς να δίνει απάντηση και να παίρνει θέση. Οχι πως αυτό είναι εύκολο.  Στα συν της, ο ήσυχος τόνος της που βέβαια για άλλους είναι και μείον.
Δεν ψάξαμε να βρούμε πόσα είναι αλήθεια και πόσα όχι. Σε μια meta στιγμή, ένας εκ των πρωταγωνιστών γυρίζει προς εμάς και λέει "δεν έγινε καν έτσι". Σε κάθε ερώτηση "γιατί ο καλλιτέχνης δεν παίρνει μερίδιο ικανό να μπορεί να ζει αξιοπρεπως", η απάντηση είναι "ναι, αλλά άπαντες έχουν πρόσβαση στη μουσική του, άρα αυξάνονται οι πωλήσεις εισιτηρίων σε συναυλίες, σε merchandise, σε σπόνσορες. 'Η το πιο απλό, θέλετε εμάς ή να επιστρέψουμε στο Pirate Bay Ενας κύκλος που δεν θα κλείσει ποτέ.
΄
Το αναπάντεχο τέλος με ένα χρονικό άλμα τρία χρόνια μπροστά, είναι μια ενδιαφέρουσα στιγμή, που η σειρά θέλει να ξεφύγει από την πραγματικότητα, προβλέποντας (;) την πραγματικότητα στο κοντινό μέλλον ή πιο απλά, τον ερχομό του αναπόφευκτου.
John Burgundy