"The lighthouse" - Aνάλυση: Τα μυστικά της εκπληκτικής φωτογραφίας του

Ο «Φάρος» του Ρόμπετ Έγκερς είναι από τις ταινίες που σκεφτόμαστε και περιμένουμε με αγωνία να δούμε στις αίθουσες. Από το σενάριο μέχρι τους πρωταγωνιστές, η δεύτερη ταινία του Αμερικανού σκηνοθέτη μετά το ανατριχιαστικό “The Witch”, μας είχε στοιχειώσει ήδη πριν κυκλοφορήσει το τρέιλερ. Αυτό που την κάνει ωστόσο ξεχωριστή δεν είναι τόσο το σενάριο ή οι ομολογουμένως άρτιες ερμηνείες, αλλά περισσότερο η ασπρόμαυρη αισθητική του, τα κλειστοφοβικά του πλάνα, η μυστήρια ψυχολογία του και η άφεση του στον τρόμο δωματίου.

ΣΧΕΤΙΚΑΔείτε το "The Lighthouse" μέσα από… screenshots

Σύμφωνα με τον διευθυντή φωτογραφίας Γιάριν Μπλάσκε, ο οποίος είχε επιμεληθεί και την βραβευμένη «Μάγισσα», όλο το απόκοσμο σκηνικό που πέτυχαν με τον σκηνοθέτη ήταν εσκεμμένο και μάλιστα διεξοδικά δουλεμένο ώστε να βγάλει ένα αποτέλεσμα που θα αποπνέει αέρα 19ου αιώνα. Από την αρχική σύλληψη έως την υλοποίηση του έργου όμως, η ιστορία έχει πολλά να διηγηθεί.

Ο Μπλάσκε διηγείται πώς ο Έγκερς του μίλησε για «μία ασπρόμαυρη κλειστοφοβική ταινία σε έναν φάρο» αλλά με την κλασική έννοια του ασπρόμαυρου και όχι μιας έγχρωμης παραγωγής με απουσία χρώματος στην επεξεργασία. Το φιλμ συμφωνήθηκε να γυριστεί στα 35mm και με ειδικούς vintage φακούς το κάδρο του έφτασε να είναι σχεδόν τετράγωνο, στα 1:19:1.

Πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα στην Νέα Σκωτία με τους Γουίλεμ Νταφόε και Ρόμπερτ Πάτινσον, ο Έγκερς μοιράστηκε με τον Μπλάσκε τις αγαπημένες του ταινίες με το συγκεκριμένο aspect ratio αλλά όπως εξηγεί και ο ίδιος : «Από τις 20 με 30 ταινίες, το “M” του Φριτζ Λανγκ είχε την καλύτερη χρήση της κάμερας. Αλλά η υφή του “The Lighthouse” είναι περισσότερο επηρεασμένη από την φωτογραφία».

Συνεχίζει εξηγώντας πως «Όταν διαθέτεις αρκετό καιρό για να ετοιμάσεις μία ταινία -όπως στην περίπτωσή μας- και την επεξεργάζεσαι τότε αυτή μεγαλώνει σταδιακά μέσα σου. Μόλις καθίσεις πια για να γράψεις μία λίστα πλάνων τότε αυτή έρχεται ενστικτωδώς. Είτε θα ξέρεις πως κάτι είναι σωστό είτε όχι».

Όπως για παράδειγμα σε μία από τις καλύτερες σκηνές της ταινίας όπου ο Νταφόε στον ρόλο του Τόμας Γουέικ καλεί τον Ποσειδώνα να αποτελειώσει τον Εφραίμ Γουίνσλοου τον οποίο υποδύεται ο Πάτινσον, το αχνό φως του φανού ρίχνει σκιές στο τρελαμένο πρόσωπο του Νταφόε, τα ορθάνοιχτα μάτια του και γένια του ακόμα λάμπουν στο σκοτάδι ώσπου η κάμερα σταδιακά πλησιάζει κοντά του. Σύμφωνα με τον Μπλάσκε, το “The Lighthouse” είναι μία κλασική ιστορία φαντασμάτων και αυτή η σκηνή είναι μία από εκείνες τις στιγμές όπου ο ήρωας κρατάει τον φακό κάτω από το πρόσωπό του».

Ωστόσο, αυτό που ήταν απαραίτητο για την ταινία και τον σκηνοθέτη ήταν η ατμόσφαιρα που ήθελε να πετύχει και στο οποίο ο Μπλάσκε έδειξε προσοχή χρησιμοποιώντας την κάμερα Panavision Millennium και τελειοποιώντας το αποτέλεσμα με φακούς του 1930 που έχουν την ιδιαιτερότητα να ανεβάζουν την φωτεινότητα. Οπότε τα φωτεινά παράθυρα  λάμπουν περισσότερο, το νερό λαμπυρίζει με άλλη ένταση και οι τόνοι του δέρματος λειαίνονται. Για την έξτρα υφή και για να θυμίσει τις πρώτες μέρες της φωτογραφίας, δημιουργήθηκε κατά παραγγελία ειδικό κυανό φίλτρο ώστε να μοιάζει το “The Lighthouse” σαν να γυρίστηκε πριν 100 χρόνια.

«Όταν βλέπω την ταινία, μοιάζει σαν κάτι μοναδικό. Σε ταξιδεύει αμυδρά στο παρελθόν, αλλά ας ελπίσουμε ότι δεν θα δείχνει μόνο σαν αναπαράσταση. Είναι ένα σύνολο πραγμάτων. Δίνει την αίσθηση του 19ου αιώνα αλλά από την άλλη δείχνει και σαν παραγωγή του 1930. Τελικά, θα πρέπει να φαίνεται ότι έχει δημιουργηθεί από εμάς» σχολίασε τελειώνοντας ο Μπλάσκε.

Στα βίντεο παρακάτω μπορείτε να μάθετε ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την ταινία από τον ίδιο τον σκηνοθέτη σχετικά με τις εγκαταστάσεις που δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για την παραγωγή αλλά και για την δυσκολία στα γυρίσματα με τις αντίξοες καιρικές συνθήκες που έφεραν τους πρωταγωνιστές ακόμα πιο κοντά στους ρόλους τους.

H κριτική του MOVE IT για το "The Lighthouse".