Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Καταγγελία εργαζομένων

Σε καταγγελία κατά του Φεστιβάλ και της Πολιτείας προχώρησαν εργαζόμενοι του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (το οποίο αναβλήθηκε λόγω της έξαρσης του κορονοϊού), όσον αφορά στο επίδομα των 800 ευρώ μιας και οι συμβάσεις τους καταγγέλθηκαν αυτόματα εκ μέρους του Φεστιβάλ, ωστόσο χωρίς καμία εγγύηση για καταβολή οποιασδήποτε αποζημίωσης στους πληττόμενους εργαζόμενους, όπως αναφέρουν. Αναλυτικά η ανακοίνωσή τους:

ΣΧΕΤΙΚΑ26o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Αύξηση-ρεκόρ σε θεατές

"To 22o Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ήταν προγραμματισμένο να λάβει χώρα μεταξύ 5-15 Μαρτίου 2020. Για την κάλυψη εποχικών και παροδικών αναγκών των υπηρεσιών της εν λόγω διοργάνωσης το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης προέβη στην πρόσληψη συνολικά 120 ατόμων, με συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου ή συμβάσεις μίσθωσης έργου διάρκειας έως και δύο μηνών.

Ωστόσο η έξαρση του κορωνοϊού οδήγησε στην αναβολή της διοργάνωσης, όπως ανακοινώθηκε στις 02/03/20. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλές από αυτές τις 120 συμβάσεις να καταγγελθούν αυτόματα εκ μέρους του Φεστιβάλ, ωστόσο χωρίς καμία εγγύηση για καταβολή οποιασδήποτε αποζημίωσης στους πληττόμενους εργαζόμενους.

Η ανακοίνωση των μέτρων της κυβέρνησης για τις πληττόμενες επιχειρήσεις και εργαζομένους, βρήκε πολλούς από εμάς σε μία σύγχυση για το αν δικαιούμαστε ή όχι την αποζημίωση ειδικού σκοπού των 800 €.

Ακολούθησαν αλλεπάλληλα τηλέφωνα τόσο με τους υπεύθυνους του Φεστιβάλ όσο και με τα Υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας χωρίς καμία ξεκάθαρη απάντηση. Οι μεν πρώτοι ισχυρίζονταν διαρκώς ότι το νομικό τους τμήμα αναμένει διευκρινήσεις από τα Υπουργεία χωρίς καμία παραπάνω πληροφόρηση επί του ζητήματος, τονίζοντας παράλληλα ότι το Φεστιβάλ πράττει τα δέοντα για την εξασφάλιση των συμφερόντων των εργαζομένων του.

Τελικά μετά από μία αναμονή δύο εβδομάδων πληροφορηθήκαμε στις 03/04/20 για την εγκύκλιο που αποκλείει τους εργαζόμενους των φορέων γενικής κυβέρνησης (ΝΠΙΔ, ΝΠΔΔ) από το επίδομα των 800 ευρώ.

Παρ' ότι ενημερωθήκαμε και εκ μέρους του Φεστιβάλ για τη δυσάρεστη αυτή εξέλιξη, καμία εκ νέου δέσμευση δεν υπήρξε για καταβολή αποζημίωσης οποιασδήποτε μορφής, όπως θα μπορούσε να είναι για παράδειγμα η καταβολή των ημερομισθίων που δεν πραγματοποιήσαμε λόγω της καταγγελίας των συμβάσεων.

Το μόνο που μας γνωστοποιήθηκε είναι ότι η αναβολή (και όχι η ακύρωση) της διοργάνωσης αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για πραγματοποίησή της στο μέλλον, και ότι σε μία τέτοια περίπτωση θα είμαστε μέρος αυτής.

Ωστόσο αυτή η δέσμευση είναι τόσο αμφισβητήσιμη όσο και ανούσια. Αμφισβητήσιμη διότι οι πρωτόγνωρες συνθήκες που επικρατούν λόγω κορωνοϊού καθιστούν την πραγματοποίηση μιας τέτοιας διοργάνωσης (με εκατοντάδες κόσμου) μέσα στους επόμενους μήνες σχεδόν αδύνατη.

Και ανούσια διότι, ακόμα και σε ενδεχόμενο πραγματοποίησής της στο μέλλον, μιλάμε εξαρχής για μία ΑΛΛΗ διοργάνωση και όχι συνέχεια της προηγούμενης, με νέες συμβάσεις εργασίας και δουλειά/στήσιμο που πρέπει να γίνει ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ σε πολλά τμήματα του Φεστιβάλ.

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν συνάδελφοι που πρόλαβαν να δουλέψουν και άρα να πληρωθούν μόνο για ένα μικρό κομμάτι της σύμβασης που υπέγραψαν (ορισμένοι ούτε το ένα τρίτο αυτής), καθώς και άλλοι (όπως ταμίες, ελεγκτές κτλ) οι οποίοι έκαναν την αναγκαία εκπαίδευση ωστόσο δεν πρόλαβαν να δουλέψουν ούτε μία μέρα δεδομένου ότι το Φεστιβάλ δεν ξεκίνησε ποτέ.

Πολλοί εξ αυτών μάλιστα ταξίδεψαν από άλλα μέρη της Ελλάδας αλλά και από το εξωτερικό με προσωπικά έξοδα ώστε να βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη και παρ' όλα αυτά έμειναν ξεκρέμαστοι.

Για την παραπάνω κατάσταση δεν ευθύνεται μόνο η Διοίκηση του Φεστιβάλ, που δεν προχώρησε στην από μέρους της καταβολή οποιασδήποτε αποζημίωσης στους εργαζομένους των οποίων οι συμβάσεις καταγγέλθηκαν.

Απαράδεκτη είναι και η στάση της κυβέρνησης η οποία επέλεξε να θέσει εκτός του επιδόματος των 800 ευρώ και οποιασδήποτε άλλης υποστηρικτικής ρύθμισης την πλειοψηφία των εργαζομένων στον ευρύτερο χώρο του θεάματος, της τέχνης και του πολιτισμού.

Μια κυβέρνηση που διακηρύττει με κάθε ευκαιρία την σημασία της ατομικής ευθύνης, αποποιούμενη όμως τη δική της ευθύνη απέναντι σε όλους αυτούς που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο πολύμηνης ανεργίας, με τις υποχρεώσεις του παράλληλα να τρέχουν..."