Φεστιβάλ Ιταλικού Κινηματογράφου: "Η Θεά της τύχης" - Κριτική
Σύνοψη: O Arturo και ο Alessandro είναι μαζί χρόνια αλλά η σχέση τους περνάει κρίση. Σε ένα πάρτυ, έρχεται μια παλιά φίλη τους και τους ζητάει να προσέχουν τα δύο παιδιά της, ωστέ να κάνει ιατρικές εξετάσεις.
Η άφιξη των παιδιων επηρεάζει την ήδη κλονισμένη σχέση του ζευγαριού και τους φέρνει αντιμέτωπους με πολλές δύσκολες αποφάσεις για τους ίδιους αλλά και για τα παιδιά.
Άποψη: Μια απλή ιστορία με πολλά συναισθήματα. Οι χαρακτήρες των πρωταγωνιστών φαίνονται από την αρχή ιδιαίτερα συμπαθείς, ωστόσο η σχέση τους είναι αρκετά μπερδεμένη. Σε αυτήν, δεν υπάρχει ούτε σωματική επαφή, ούτε επικοινωνία, το ζευγάρι συζεί απλά μαζί, με τον ένα να λείπει όλη μέρα από το σπίτι, και τον άλλο να βρίσκεται συναισθηματικά άλλου. Η επίσκεψη της παλιάς τους φίλης δημιουργεί ακόμα περισσότερες εντάσεις. Νιώθεις ακόμα πιο περίεργα όταν βλέπεις τις διαφωνίες τους καθώς βλέπουμε ότι ο ένας δεν φρόντισε να ενημερώσει ούτε για την άφιξη της φίλης τους, ουτε για την φροντίδα των παιδιών της όσο διάστημα θα ήταν στο νοσοκομειο.
Ξαφνικά λοιπόν το ζευγάρι, αναλαμβάνει και προσπαθεί να ανταποκριθεί όχι μόνο στους συζυγικούς ρόλους, αλλά και στου γονεικούς, καθώς ενημερώνονται ότι η αγαπημένη φίλη τους χώρισε πρόσφατα και θα περάσει τον επόμενο καιρό κλεισμένη στο νοσοκομείο για εξετάσεις. Τα παιδιά προσπαθούν να χτίσουν σχέσεις με τους προσωρινούς ‘’γονεις’’ τους, αλλα οι τελευταίοι θέλουν να αποφασίσουν τι θα κάνουν με αυτά γιατί δεν νιώθουν έτοιμοι για αυτήν την τεράστια ευθύνη, παρά τι καλές στιγμές που περνούν μαζί τους. Το δράμα κορυφώνεται.
Είναι εντυπωσιακό ότι οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι καταπληκτικές και σε πείθουν για αυτήν την κρίση που περνάνε και ανησυχείς για την τύχη των παιδιών και το που θα καταλήξουν. Ειδικά όταν αρχίσει το ζευγάρι να αναζητά εναλλακτικούς φροντιστές για τα παιδιά, καταλαβαίνεις τα συναισθήματα της πίεσης, του σωστού και του λάθους και των ρόλων των ‘’γονιών’’.
Εκτός από αυτά, είναι μια ταινία που μιλάει για θέματα γάμου, φιλίας και για το χάσμα που χωρίζει μια σκληρή μητέρα με την κόρη της. Ακόμα τονίζει το τι συμβαίνει σε μια μακροχρόνια σχέση όταν σταματήσει ο έρωτας, όταν ένας σύντροφος αδιαφορεί για τον άλλο και ακολουθούν αλληλοκατηγορίες.
Τέλος αναφέρεται στις ομοφυλοφιλικές σχέσεις, για αυτές ανάμεσα σε διαφορετικές γενιές και για την προσπάθεια που κάνει κανείς για αυτά, και τα συμπληρώνει τα παραπάνω ο σκηνοθέτης με μια δραματική χροιά.
Μάλιστα, το γλυκό ‘’τελετουργικό’’ που αφηγήθηκε το μικρότερο παιδί για το πώς κρατάει κανείς στην καρδιά του τον αγαπημένο του, δειχνει ακριβως αυτή την προσπάθεια που χρειάζεται για να ανταποκριθείς όχι μόνο σε μια καινούργια κατάσταση, αλλα και στο να κρατήσεις μια σχέση.
Mαρία Πλουμάκη