Έφυγε ο σπουδαίος Κρίστοφερ Πλάμερ

Σε ηλικία 91 ετών έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος Κρίστοφερ Πλάμερ, αφήνοντας πίσω του μια πλούσια φιλμογραφία και μια μεγάλη καριέρα.
Ο Κρίστοφερ Πλάμερ γεννήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου του 1929 στον Καναδά. Έκανε το θεατρικό του ντεμπούτο το 1954 στη Νέα Υόρκη και έκτοτε πρωταγωνίστησε στο Μπρόντγουεϊ, τον Καναδά και το λονδρέζικο West End. 

Έκανε το ντεμπούτο του το 1957 στην ταινία «Stage Struck» και έλαβε παγκόσμια αναγνωρισιμότητα το 1965 για τη συμμετοχή του στο βραβευμένο με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας μιούζικαλ του Ρόμπερτ Γουάιζ «Η Μελωδία της Ευτυχίας» (The Sound of Music).

Στη συνέχεια ακολούθησαν οι ταινίες «Έρωτες Που Σβήνουν την Αυγή» (Inside Daisy Clover, 1965), «Η Νύχτα των Στρατηγών» (Night of the Generals, 1967) όπου έπαιζε τον Γερμανό στρατάρχη Έρβιν Ρόμελ, και «Ο Άνθρωπος Που θα Γινόταν Βασιλιάς» (The Man Who Would Be King, 1975).

Το θεατρικό του ντεμπούτο έγινε το 1954 στη Νέα Υόρκη και έκτοτε πρωταγωνίστησε στο Μπρόντγουεϊ, τον Καναδά και το λονδρέζικο Γουέστ Εντ.

Οι πιο πρόσφατες ταινίες του ήταν: Ψηλά στον Ουρανό (Up, 2009), Ο Τελευταίος Σταθμός (The Last Station, 2009), Ο Φανταστικός Κόσμος του Δρ. Παρνάσους (The Imaginarium of Doctor Parnassus, 2009), Οι Πρωτάρηδες (Beginners, 2010), Το Κορίτσι με το Τατουάζ (The Girl with the Dragon Tattoo, 2011), Ο παραχαράκτης (The Forger, 2014), Γράμμα από το παρελθόν (Remember, 2015), Όλα τα λεφτά του κόσμου (All the Money in the World, 2017) και Στα Μαχαίρια (Knives Out, 2019).

Το 2010, έγινε ο γηραιότερος ηθοποιός που κέρδισε Όσκαρ, καθώς σε ηλικία 82 ετών πήρε το βραβείο β’ αντρικού ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Οι Πρωτάρηδες».

Είχε επίσης βραβευτεί με δυο Έμμυ, δύο Τόνυ, μια Χρυσή Σφαίρα και ένα BAFTA.

Η οικογένειά του επιβεβαίωσε τα δυσάρεστα νέα, επισημαίνοντας ότι πέθανε ειρηνικά στο σπίτι του στο Κονέκτικατ με την 53χρονη σύζυγό του, Elaine Taylor, στο πλευρό του.
Ο Λου Πιτ, μακροχρόνιος φίλος και μάνατζέρ του δήλωσε: «Ο Κρις ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος που αγαπούσε και σεβάστηκε βαθιά το επάγγελμά του με τον δικό του τρόπο, την αυτοπεποίθηση του, το χιούμορ του και τη μουσική. Αγαπούσε την πατρίδα του και ήταν ένας εθνικός θησαυρός του Καναδά. Μέσα από την τέχνη και την ανθρωπιά του, άγγιξε τις καρδιές μας και θα γίνει ένας θρύλος για τις επόμενες γενιές. Θα είναι για πάντα μαζί μας».