"Cheer" season 1: Με κομμένη την ανάσα

Σύνοψη: Οι Navarro Cheerleaders του ομώνυμου κολλεγίου στο Τέξας, είναι η καλύτερη πανεπιστημιακή ομάδα cheer της Αμερικής. Στη σειρά παρακολουθούμε τα μέλη της να προπονούνται για τον πανεπιστημιακό διαγωνισμό cheerleading στη Φλόριντα, ενώ ταυτόχρονα μαθαίνουμε τις ιστορίες τους.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Ripley": Ένα κερδισμένο στοίχημα

Άποψη: Εύλογα θα αναρωτηθείτε γιατί να παρακολουθήσετε μια σειρά, της οποία το θέμα είναι αμιγώς Αμερικάνικο. Μπορεί το “Cheer” να είναι για αυτό το ‘χόμπι’ αλλά είναι πολλά παραπάνω από αυτό. Για αρχή, δεν είναι χόμπι, αλλά άθλημα, καθώς συνδυάζει τις καλύτερες ιδιότητες της αγωνιστικής γυμναστικής, του τσίρκου και του χορού. Τί χρειάζεται να έχει κανείς πέρα από άψογη φυσική κατάσταση; Συλλογικό πνεύμα! Θα παρακολουθείτε με κομμένη την ανάσα τις σκηνές όπου προπονούνται, τραυματίζονται, πονάνε, και τιμωρούνται όταν τα πράγματα πάνε στραβά.

Κατά δεύτερον, και πιο σημαντικό, η σειρά-ντοκιμαντέρ σκηνοθετήθηκε από τον Greg Whiteley (ο άνθρωπος πίσω από το καταπληκτικό “Resolved” αλλά και το πιο πρόσφατο “Last Chance U”).

Για την ακρίβεια ο Whiteley χρησιμοποίησε ξανά τη συνταγή του “Last Chance U” (μιας docu-σειράς για το Αμερικάνικο football) και δημιούργησε έξι επεισόδια στα οποία οι πρωταγωνιστές μας, που έχουν ήδη σε τόσο νεαρή ηλικία βιώσει τραυματικές εμπειρίες, προσπαθούν να ξεπεράσουν τα εμπόδια που οι ίδιοι βάζουν στους εαυτούς τους έτσι ώστε να δημιουργήσουν μια δυναμική μονάδα, η οποία δεν αποτελείται απλά από πολύ ταλαντούχους αθλητές που στηρίζουν στους ώμους τους άλλους τρείς ανθρώπους ή που εκτοξεύονται στριφογυρίζοντας πολύ ψηλά στον αέρα, αλλά από σχέσεις που θα κρατήσουν για μια ζωή.

Υπεύθυνη για αυτήν την «οικογένεια» αθλητών είναι η προπονήτρια Monica Aldama, μια tough-as-nails πρώην cheerleader, η οποία αφιερώνει τη ζωή της σε αυτούς. Οι κανόνες της είναι απλοί και πολύ αυστηροί: να σέβεσαι τους συναθλητές σου, να διατηρείς μια καλή εικόνα, να τα πηγαίνεις καλά στα μαθήματα σου, και να είσαι συγκεντρωμένος στον στόχο σου, ειδάλλως είσαι εκτός ομάδας. Η Monica όμως δεν τους προπονεί για το cheerleading μόνο, αλλά και για την ζωή. Τους μαθαίνει τις έννοιες της υπευθυνότητας, της ευθύνης, του σεβασμού, της συνέπειας, της αποφασιστικότητας και της επικοινωνίας, αξίες που τα παιδιά εφαρμόζουν και μέσα στο άθλημα αλλά και έξω από αυτό για να είναι όχι μόνο καλοί και άξιοι αθλητές αλλά πολίτες και συνάνθρωποι. Η Monica, και δια μέσου της ο Whiteley, ενδιαφέρεται για τα παιδά πρωτίστως σαν ανθρώπους και ύστερα σαν αθλητές.

Η θετική τους ματιά στη ζωή είναι μια καθυσυχαστική νότα ελπίδας για τον κόσμο μας που ολοένα και βυθίζεται σε μια απάνθρωπη λήθη που προάγει το μίσος. Το cheerleading (και γενικότερα τα περισσότερα ομαδικά αθλήματα) προσφέρει στους νέους ανθρώπους την ευκαιρία να διοχετεύσουν όλη τους την ενέργεια, ή και όλη τους την απογοήτευση, σε μια ανταγωνιστική ασχολία που σκοπό έχει να καλλιεργήσει την ευγενή άμιλλα και να δημιουργήσει μια μορφή κοινωνίας βασισμένη στην κατανόηση και την αποδοχή. Αν δεν έχετε δει ακόμα το “Cheer”, σας προτρέπουμε να το δείτε αμέσως, όχι μόνο για τα τρελά ανθρώπινα ζογκλερικά που εκτελούνται, αλλά και για την συγκινητική ιστορία παιδιών που αποδεικνύουν πως δεν έχει σημασία από που προέρχεσαι αλλά το που πας.