Aυτές είναι οι 10 αγαπημένες ταινίες του Όρσον Ουέλς

Ο Orson Welles είναι αναμφίβολα ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια στην ιστορία του παγκόσμιου σινεμά, υπεύθυνος για μερικά αριστουργήματα της έβδομης τέχνης, όπως ο Πολίτης Κέιν, Οι Υπέροχοι Άμπερσον, το Touch of Evil και πολλά άλλα. Η σκηνοθετική του προσέγγιση ήταν διακριτή σε κάθε έργο του και συμβατή με την μεταγενέστερη θεωρία του auteur (δημιουργού) που θα αποθέωνε η γαλλική Nouvelle Vague. Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός ποτέ δεν έκρυψε την άποψή του για το σινεμά της εποχής του είτε ήταν θετική είτε αρνητική. Παροιμιώδης παραμένει η αντίθεση και δυσαρέσκειά του προς το σινεμά του Woody Allen, αλλά και για μερικές ταινίες του Alfred Hitchcock και μάλιστα τις πιο γνωστές, όπως το Vertigo και Rear Window, που τις θεωρεί φρικτές από έναν σκηνοθέτη με ψυχικά προβλήματα. Επίσης, δεν του άρεσε ιδιαίτερα ούτε το Γαλλικό Νέο Κύμα, παρότι ο Godard και οι λοιποί συμμετέχοντες τον θαύμαζαν ιδιαίτερα. Αντιθέτως, εκείνος θαύμαζε το σινεμά του John Ford, από το οποίο είχε επηρεαστεί για να κάνει τον Πολίτη Κέιν, μια από τις σπουδαιότερες ταινίες στην ιστορία του σινεμά. Σύμφωνα με τον βιογράφο του Welles, ο σκηνοθέτης είχε δει τουλάχιστον σαράντα φορές το Stagecoach (1939) του Ford πριν ξεκινήσει η παραγωγή του Πολίτη Κέιν. «Προτιμώ τους παλιούς δασκάλους, με το οποίο εννοώ τον John Ford, τον John Ford και τον John Ford. Είναι ποιητής και κωμικός. Με τον Ford στα καλύτερα του, παίρνεις μια γεύση από τι είναι φτιαγμένη η γη» είχε δηλώσει κάποτε.

ΣΧΕΤΙΚΑCitizen Kane

Ποιες είναι όμως οι δέκα αγαπημένες ταινίες του Welles; Φυσικά μέσα υπάρχει και ο Ford αλλά μια γενικότερη ενδιαφέρουσα λίστα παγκόσμιου σινεμά που κάθε σινεφίλ πρέπει να έχει υπόψιν.

City Lights (1931) του Charlie Chaplin

Greed (1924) του Erich von Stroheim

Intolerance (1916) του D. W. Griffith

Nanook of the North (1922) του Robert Flaherty

Shoe Shine (1946) του Vittorio de Sica

The Battleship Potemkin (1925) του Sergei Eisenstein

La Femme du Boulanger (1938) του Marcel Pagnol

Grand Illusion (1937) του Jean Renoir

Stagecoach (1939) του John Ford

Our Daily Bread (1934) του King Vidor

Ο Welles στην λίστα του συμπεριέλαβε ένα από τα αριστουργήματα του Chaplin, παρότι είχαν μια διαμάχη μιας και ο Welles θεωρούσε ότι ο Chaplin του έκλεψε την ιδέα για το Monsieur Verdoux, με τον Chaplin να παραδέχεται εν τέλει ότι η αρχική ιδέα ανήκε στον Welles. Περιγράφοντας τον Chaplin, είχε δηλώσει ότι «ο Chaplin ήταν βαθιά χαζός κατά κάποιον τρόπο» αλλά υπήρχαν στιγμές ιδιοφυίας σε όλο το έργο του. Παρότι εκτιμούσε τόσο πολύ το City Lights, δεν συνέβαινε το ίδιο με το Μοντέρνοι Καιροί (Modern Times) που θεωρούσε πως δεν υπάρχει κάποια καλή στιγμή σε αυτή την ταινία. Πάντως και η υπόλοιπη λίστα του έχει μεγάλο ενδιαφέρον με κλασικές μεν επιλογές που όμως είναι διαμάντια της έβδομης τέχνης.