Τα διαφορετικά πρόσωπα του Μάικλ Φασμπέντερ

Έχει περάσει πάνω από μια δεκαετία από την πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του Michael Fassbender στους 300 του Zack Snyder και από τότε έχει καταξιωθεί ως ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του. Συνεργαζόμενος με σκηνοθέτες όπως οι Steve McQueen, Quentin Tarantino και Andrea Arnold έχει καταφέρει να διατηρήσει μια ισορροπία συμμετέχοντας και σε blockbuster αλλά και σε ανεξάρτητες παραγωγές.

Κατά τη διάρκεια των δέκα αυτών ετών, ο Fassbender, παραμένει ανήσυχος και δεν έχει επαναπαυτεί σε ένα μόνο υποκριτικό στυλ. Χρησιμοποιώντας πάντα το πρόσωπο του ως το κύριο μέσο έκφρασης του, η τεχνική του διαρκώς εξελίσσεται. Οι ανεπαίσθητες συσπάσεις του προσώπου του και η ικανότητα του να αλλάζει ελαφρώς τις εκφράσεις του του δίνουν τη δυνατότητα να ζωντανεύει τους χαρακτήρες που υποδύεται. Στο Hunger του Steve McQueen, τον ρόλο που απογείωσε την καριέρα του, η ερμηνεία του βασιζόταν σε μεγάλο βαθμό στη σωματική έκφραση. Το έργο επικεντρώνεται στην απόφαση ενός κρατουμένου να προβεί σε απεργία πείνας και η αφοσίωση του Fassbender ο οποίος έχασε πολύ βάρος για τις ανάγκες του ρόλου, συνέβαλε αποφασιστικά στην υποδοχή της ταινίας από τους κριτικούς, ωστόσο οι πιο συγκλονιστικές σκηνές βασίζονται σε close ups στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών. Ο McQueen εστιάζει την κάμερα, άρα και την προσοχή του θεατή, σε τέτοιο βαθμό στο πρόσωπο και τις εκφράσεις του Fassbender που γίνεται ξεκάθαρο το πόσο βασίζεται πάνω του ο σκηνοθέτης για την επικοινωνία της ταινίας.

Το παρακάτω video essay από τον Daniel Mcilwraith δίνει την ευκαιρία στο θεατή να απολαύσει την υποκριτική μαεστρία που κρύβεται πίσω από την δεξιοτεχνία με την οποία ο Fassbender χρησιμοποιεί την εκφραστικότητα του προσώπου του στις ερμηνείες του.