No sudden move

Σύνοψη: Ντιτρόιτ, 1954. Τρεις μικροκακοποιοί (Ντον Τσιντλ, Μπενίσιο Ντελ Τόρο και Κίεραν Κάλκιν) αναλαμβάνουν μια δουλειά που είναι πολύ απλή για να είναι αληθινή. Θα πρέπει να κρατήσουν όμηρη την οικογένεια ενός λογιστή της General Motors (Ντέιβιντ Χάρμπουρ), για να εξασφαλίσουν ότι θα τους παραδώσει ένα μυστηριώδες έγγραφο που βρίσκεται στο χρηματοκιβώτιο του αφεντικού του.

Γρήγορα, όμως, αποδεικνύεται ότι έχουν μπλεχτεί σε μια ιστορία, της οποίας οι προεκτάσεις ξεπερνούν τα συμφέροντα της τοπικής μαφίας, με τις ζωές τους να βρίσκονται πλέον σε άμεσο κίνδυνο.

Γνώμη: Κάποια πράγματα καλό είναι να μην γίνονται! Σε αυτή μπορεί να συμπεριληφθεί και η προ οκταετίας δήλωση του Στίβεν Σόντερμπεργκ ότι θα παρατήσει τον κινηματογράφο για να αφοσιωθεί στη ζωγραφική. Ευτυχώς, ο Αμερικανός σκηνοθέτης το ξανασκέφτηκε και από τότε όχι απλά δεν έχει μείνει μακριά από την κάμερα, αλλά έχει μάλιστα... δώσει πόνο.

Από το “Unsane” του 2018, ένα έξυπνο θρίλερ γυρισμένο εξ ολοκλήρου με iPhone, μέχρι το απολαυστικό “Logan Lucky” (2017)  και το “The Laundromat” (2019), ο Σόντερμπεργκ αποδεικνύει συνεχώς ότι είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες δημιουργούς του Χόλιγουντ, ένας άνθρωπος που παίζει στα δάχτυλα τα διάφορα κινηματογραφικά είδη και έχει σχεδόν πάντα ένα κοινωνικοπολιτικό μήνυμα που διατρέχει την υπόθεση κάθε νέου του project.

Ένα άλλο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό των ταινιών του είναι το καστ τους. Αρκεί μόνο να θυμηθείτε τους αστέρες που αποτελούσαν τη συμμορία του “Ocean’s Eleven”! Στο “No Sudden Move”, την 35η μεγάλου μήκους ταινία του, συναντιέται ξανά με αγαπημένους του ηθοποιούς, όπως ο Ντον Τσιντλ (“Hotel Rwanda”), ο Μπενίσιο Ντελ Τόρο (“Traffic”) και ο Ματ Ντέιμον (“The Martian”), και επιστρατεύει μια σειρά από μεγάλα ονόματα -μεταξύ των οποίων συναντάμε τους Τζον Χαμ (“Mad Men”, Ρέι Λιότα (“Goodfellas”) και Ντέιβιντ Χάρμπουρ (“Stranger Things”) για να παραδώσει τη δική του εκδοχή στο είδος του γκανγκστερικού νουάρ.

Κι ενώ έχει δημιουργήσει τη σωστή ατμόσφαιρα, έχει βάλει όλα τα απαραίτητα συστατικά του είδους κι έχει αποσπάσει πειστικές ερμηνείες από το σύνολο του καστ του, το σενάριο του Εντ Σόλομον (“Now You See Me”, “Men in Black”) είναι τόσο παραφορτωμένο που δεν αφήνεται σχεδόν καθόλου χρόνος και χώρος στους πολυάριθμους χαρακτήρες να αναπνεύσουν και να αποκτήσουν ολοκληρωμένη υπόσταση. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο θεατής θα παρακολουθήσει με ενδιαφέρον τα twists που διαδέχονται το ένα το άλλο με σχεδόν καταιγιστικό ρυθμό, αλλά αυτά από μόνα τους δεν είναι αρκετά για να δημιουργήσουν μια συναισθηματική σύνδεση ή να αναδείξουν τις φυλετικές ανισότητες της εποχής, την απληστία των αυτοκινητοβιομηχανιών και τις επιπτώσεις της στο κοινωνικό σύνολο.

Έτσι, το “No Sudden Move” καταφέρνει να κεντρίσει την προσοχή, αλλά ακόμα κι αν του τη χαρίσετε απλόχερα, εν τέλει δεν θα σας αποζημιώσει πλήρως.