Kajillionaire

Σύνοψη: Η Τερέζα (Ντέμπρα Γουίνγκερ) και ο Ρόμπερτ (Ρίτσαρντ Τζένκινς) είναι ένα ζευγάρι ανορθόδοξων μικροκακοποιών, οι οποίοι έχουν μεγαλώσει την κόρη τους, Ολντ Ντόλιο (Έβαν Ρέιτσελ Γουντ) ως την απόλυτη συνεργό στις διάφορες κομπίνες που φέρουν εις πέρας για να επιβιώσουν. Οι ισορροπίες αυτής της ασυνήθιστης οικογένειας διαταράσσονται με την εμφάνιση της Μέλανι (Τζίνα Ροντρίγκεζ), μιας γοητευτικής νεαρής γυναίκας που θέλει να πάρει μέρος στα σχέδιά τους.

Γνώμη: Η Μιράντα Τζουλάι είναι μια πραγματική περίπτωση καλλιτέχνη: είτε βρίσκεται μπροστά ή/και πίσω από την κάμερα είτε μέσω της συγγραφικής της διαδρομής και τα διάφορα projects της ως performance artist, η 47χρονη πολυτάλαντη Αμερικανίδα με τα χαρακτηριστικά τεράστια γαλάζια μάτια έχει μια 100% δική της ματιά και προσέγγιση που είτε θα λατρέψεις είτε θα απορρίψεις.

15 χρόνια μετά το αξιολάτρευτο ντεμπούτο της “Me and You and Everyone We Know” και 9 από το “The Future”, η Τζουλάι επιστρέφει με το “Kajillionaire”, την οποία έγραψε και σκηνοθέτησε, αλλά δεν πρωταγωνιστεί. Ο κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας, αυτός της Όλντ Ντόλιο, δεν είναι αυτός μιας γυναίκας που λίγο πολύ μοιάζει στην Τζουλάι, όπως την έχουμε μάθει μέσω από τη δημόσια περσόνα της. Η Όλντ Ντόλιο, την οποία ερμηνεύει με αξιοζήλευτο quirkiness η Έβαν Ρέιτσελ Γουντ (“Westworld”), είναι ένα πλάσμα που έχει μεγαλώσει χωρίς αγάπη. Υπό την αυστηρή καθοδήγηση και επιτήρηση των γονιών της, οι οποίοι έχουν αποφασίσει να ζουν εκτός του συστήματος, η Ολντ Ντόλιο κινείται και μιλάει εντελώς μηχανικά, με μοναδικό σκοπό της να εκτελεί άψογα διάφορες μικροαπατεωνιές, χωρίς να αποζητά αναγνώριση ή επιβράβευση.

Όλα όσα θεωρεί δεδομένα θα κλονιστούν όμως με την εμφάνιση της Μέλανι, μιας νεαρής γυναίκας που είναι ακριβώς το αντίθετό της: θηλυκή, αυθόρμητη και μεγαλωμένη φυσιολογικά. Με τη συνάντηση αυτών των δύο, η Τζουλάι δίνει τη δική της εκδοχή στις “coming of age” ταινίες, χαρίζοντάς μας μια πραγματική πρωτότυπη ιστορία ενηλικίωσης, μέσα από μια σειρά εμπνευσμένων σεκάνς και καταστάσεων που χαρακτηρίζονται από αυτή τη γλυκόπικρη ευαισθησία που δεν βρίσκεις πουθενά αλλού.

Μπορεί σε πρώτη ανάγνωση η ιστορία αυτής της ιδιόμορφης οικογένειας να μοιάζει εξωφρενική, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Τζουλάι θέλει απλά να κάνει τη δική της “Οικογένεια Τένενμπαουμ”. Οι ανθρώπινες σχέσεις, όπως τις απεικονίζει σε κάθε της δημιουργία, μπορεί να ξεφεύγουν από το συνηθισμένο, όμως στο πυρήνα τους βρίσκεται πάντα η ανθρώπινη ανάγκη για σύνδεση, επικοινωνία και αγάπη.

Και αυτό που φαίνεται στο “Kajillionaire” είναι ο τρόπος με τον οποίο καταφέρει να μεταδώσει το όραμά της στους ηθοποιούς της. Οι Ρίτσαρντ Τζένκινς (“Six Feet Under”) και Ντέμπρα Γουίνγκερ (“Τσάι στη Σαχάρα”) είναι υποδειγματικοί ως απαράδεκτοι γονείς, χωρίς να χρειαστεί να μάθουμε τα πάντα για το πώς αποφάσισαν να ζουν με αυτό τον τρόπο. Αλλά την παράσταση κλέβουν εξ ημισείας οι Έβαν Ρέιτσελ Γουντ και Τζίνα Ροντρίγκεζ (“Jane the Virgin”), ειδικά στο τρίτο μέρος της ταινίας όπου το κορυφώνεται και το ταξίδι αυτογνωσίας της Ολντ Ντόλιο με τη βοήθεια της Μέλανι.

Το “Kajillionaire” μπορεί να μην διαθέτει τη συναισθηματική αμεσότητα του “Me and You and Everyone We Know”, το οποίο παραμένει η καλύτερη δουλειά της Τζουλάι, όμως αποδεικνύει ότι η δημιουργός του δεν έχει χάσει αυτό το μείγμα σουρεαλισμού και ενσυναίσθησης που την καθιστά sui generis.