Nutcrackers

Μια φορά κι ένα καιρό, κάμποσες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, ένα στέλεχος μεγάλης εταιρείας έφυγε από την ακριβή γειτονιά του, το πολύβουο άστυ του και τη μισοτελειωμένη σημαντική παρουσίαση που μπορεί να κοστίσει την καριέρα του προς την επαρχία και τη φάρμα της αδελφής του. Ως εδώ προετοιμαζόμαστε για ένα τυπικό holiday movie.

Η κατάσταση δεν είναι όσο ρομαντική νομίζουμε, όμως. Η αδερφή τού Μάικλ και ο άντρας της έχασαν τις ζωές τους σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, αφήνοντας τέσσερις γιους χωρίς κηδεμόνα. Η κοινωνική λειτουργός τής περιοχής δυσκολεύεται να βρει κατάλληλες οικογένειες για όλα τα παιδιά και ο τεχνοκράτης θείος πρέπει να αναλάβει την ανατροφή τους προσωρινά. Επ’ ουδενί δεν είναι διατεθειμένος να εγκαταλείψει την αγχωτική μα άνετη ζωή του στο Σικάγο για ένα προάστιο του Οχάιο χωρίς ασύρματο ίντερνετ ή σήμα κινητού.

Και τα ανίψια; Αγόρια μεγαλωμένα στη φύση από οικολόγους γονείς, εκπαιδευμένα κατ’ οίκον, θα ήταν λίγο-πολύ απομονωμένα αν η ταλαντούχα μητέρα τους δεν άνοιγε τη μοναδική σχολή μπαλέτου στην κοινότητα. Τα μικρότερα βρίσκονται λίγα χρόνια πριν την εφηβεία, ο μεγάλος βιώνει τις αλλαγές στο σώμα και στον συναισθηματικό του κόσμο -αρχικά βλέπουν τον αποξενωμένο θείο με καχυποψία, σύντομα θα τον εμπιστευθούν και θα τον πιστέψουν. Θα αντέξει η πίστη τους όσο ο Μάικλ έρχεται αντιμέτωπος με τις ανασφάλειές του και τη νέα πραγματικότητα στην οποία προσγειώθηκε αναπάντεχα;

Ο Μπεν Στίλερ πρωταγωνιστεί στη νέα δραματική κομεντί τού σκηνοθέτη Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν, χωρίς κάποια μεγάλη αποκάλυψη στην ερμηνεία γιατί οι πραγματικοί πρωταγωνιστές που λάμπουν μπροστά στην κάμερα είναι τα παιδιά -αδέρφια στην πραγματικότητα και γιοι καλής φίλης τού σκηνοθέτη. Η φάρμα στην ιστορία είναι η πραγματική κατοικία των αγοριών και, πάνω-κάτω, τα καμώματά τους πέρασαν από την καθημερινότητα στο σενάριο του Λίλαντ Ντάγκλας. Θα απολαύσετε αβίαστο ταλέντο, αυθορμητισμό, συναισθηματικό πλούτο στις απεικονίσεις των ρόλων.

Συνολικά η ταινία αποπειράται να προσεγγίσει με μεγαλύτερη έμπνευση ένα κορεσμένο θέμα χάρη στην ιδιότυπη πινελιά τού κλασικού χορού και του ρόλου του στη σύνδεση των παιδιών με τη μητέρα, τον θείο και τους κατοίκους της μικρής πόλης.

Σε σημεία βρίσκουμε περισσότερη αισθαντικότητα, αλλού περιμένουμε τη μία από τα ίδια εξέλιξη σε επίπεδο πλοκής. Εφόσον υπάρχει το ασυνήθιστο για το setting εύρημα του μπαλέτου, θα περιμέναμε περισσότερη ενσωμάτωση στο σενάριο γιατί προέρχεται από τη θέση τής καρδιάς, δεν αποσκοπεί σε επίδειξη ταλέντου.

Στο φινάλε η κορύφωση έρχεται με λίγο συναισθηματισμό, ταλαντεύεται μεταξύ ενός προβλέψιμου denouement και του αυθορμητισμού μιας ώριμης παιδικότητας, συμβάλλοντας στο καθαρό από social media και trends και καυσαέριο των πόλεων περιβάλλον τής ταινίας.