Μια νέα γυναίκα

Το είδωλο της Paula στον καθρέφτη αντικατοπτρίζει με τον καλύτερο τρόπο τη κωμικοτραγική φύση της νέας ταινίας της Léonor Serraille, Jeune Femme. Η σκηνοθέτιδα, βραβευμένη με Caméra d’Or (Χρυσή Κάμερα) στις Κάννες, στήνει μια νέα ταινία με κεντρικό θέμα την αναζήτηση του «είναι». Η νεαρή Paula, άλλοτε μούσα και σύντροφος ενός γνωστού φωτογράφου, χάνει τη γη κάτω από τα πόδια της όταν η σχέση τους τελειώνει και προσπαθεί να βρει τον εαυτό της. 

Η συνολική παρουσίαση της πρωταγωνίστριας φαίνεται να είναι σκοπίμως αινιγματική. Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας ο θεατής είναι εξίσου μπερδεμένος με την πρωταγωνίστρια. Οι αντιθέσεις του χαρακτήρα της είναι αυτές που καθοδηγούν την πλοκή της ιστορίας και την καθιστούν απρόβλεπτη. Μπορεί να γίνει ελκυστική και ταυτόχρονα αποκρουστική, νευρική και νωχελική, αποφασιστική και παντελώς άβουλη. Με τα ίδια τα λόγια της Serraile πρόκειται για ένα ταξίδι «μεταμόρφωσης από κορίτσι σε γυναίκα».

Το εντελώς αφιλόξενο περιβάλλον γύρω της κάνει την προσπάθειά της ακόμη πιο δύσκολη. Είναι άγνωστη μεταξύ αγνώστων – ακόμη κι όταν στρέφεται σε κοντινά της πρόσωπα. Η Paula θα πει ψέματα, θα καταχραστεί, θα υποδυθεί κάποια άλλη προκειμένου να καταφέρει τον στόχο της. Όλα αποσκοπούν στο να καταφέρει να ανήκει κάπου, όταν όλοι της υπενθυμίζουν ότι δεν μπορεί. Παρόλα αυτά η προσέγγιση της ταινίας δεν αποκτά ποτέ κριτική ματιά, είναι απλώς μια παρακολούθηση, ένας εξονυχιστικός έλεγχος.

Το Jeune Femme είναι μια διαρκής παρουσίαση αντιφατικών εννοιών και εκφράσεων. Από τον ίδιο τον χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας μέχρι και των δευτερευόντων-συμπληρωματικών θεμάτων της ταινίας. Η ελευθερία που αναζητά έρχεται σε αντίθεση με την εμμονική προσκόλλησή της στον πρώην της, ο δυναμισμός της αντιτίθεται στην πλήρη απουσία αυτονομίας, τα φιλικά πρόσωπα –κόντρα στην εγγενή έννοιά τους- εκφράζουν μόνο απαξίωση και αδιαφορία, οι άντρες που την περιβάλλουν και που θα βρεθούν στον δρόμο της αντικατοπτρίζουν μόνο κάτι παρεμβατικό και τοξικό.

Τον ρόλο της αντι-ηρωϊδας αναλαμβάνει η Laetitia Dosch, η οποία βρίσκεται on screen σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Η ερμηνεία της είναι καθηλωτική και χειμαρρώδης και οδηγεί σχεδόν στιγμιαία τον θεατή  από το ένα ακραίο συναίσθημα στο άλλο χωρίς δυσκολία.

Το Jeune Femme είναι μια ταινία που σίγουρα αξίζει τον χρόνο της παρασύροντας τον θεατή σε ένα από τα πιο «ψυχαναλυτικά» ταξίδια με φόντο το Παρίσι.

Trivia : Η Lénor Serraille επέλεξε να καταστεί η ταινία αποκλειστικά «γυναικεία υπόθεση» προσλαμβάνοντας μόνο γυναίκες επαγγελματίες στο συνεργείο της.

Άννα Μαρία Χατζηστυλιανού