Madres

Σύνοψη: Η Ντιάνα, Μεξικανή-Αμερικανή συγγραφέας, είναι σε προχωρημένη εγκυμοσύνη και μαζί με τον σύζυγό της Μπέτο μετακομίζουν από το Λος Άντζελες στο Γκόλντεν Βάλει της Καλιφόρνια όπου εκείνος αναλαμβάνει μία θέση στα αγροκτήματα της περιοχής.

Άποψη: Ήδη από τους τίτλους, αρχής η ρήση του Τζόσεφ Κόνραντ για την ανήλεη φύση του ανθρώπου είναι η πρώτη υποψία για το πού θα καταλήξει η τελευταία παραγωγή της Blumhouse Productions που μας έδωσε τα “Get Out”, “Split”, “The Purge”.

To “Madres” φυσικά δεν κατάφερε την επιτυχία των παραπάνω τίτλων ούτε λάνσαρε ένα δικό του είδος σχεδόν όπως έκανε ο Τζόρνταν Πιλ και αυτό γιατί η δική του ιστορία αδυνατούσε να γίνει είτε ανατριχιαστική είτε τρομακτική.

Καθώς οι γυναίκες της περιοχής ενημερώνουν την πρωταγωνίστρια για την κατάρα που ακολουθεί τις εγκυμονούσες και μένοντας η ίδια σε ένα σπίτι όπου η προηγούμενη ιδιοκτήτρια πέθανε κατά τα φαινόμενα από αυτήν την δεισιδαιμονία, η ψυχική ηρεμία της Ντιάνα ταράζεται και βάλλεται από πράγματα που βλέπει και της συμβαίνουν ενώ όλοι προσπαθούν να την καθησυχάσουν. Ωστόσο, η μεταφυσική ατμόσφαιρα χρησιμοποιείται με φειδώ και όχι έξαλλα όμως ακόμα και έτσι η  Αριάνα Γκέρα (“Helstrom”) στον πρωταγωνιστικό ρόλο δεν δείχνει να είναι σίγουρη για το πότε πρέπει να τρομάξει ή να αιφνιδιαστεί.

Ο λόγος για αυτήν την σχεδόν λογική κατεύθυνση που παίρνει η ταινία γίνεται σταδιακά αντιληπτός και είναι αναμφίβολα σοκαριστικός (ειδικά αν σκεφτούμε ότι βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα) αλλά το θέμα σίγουρα θα ταίριαζε καλύτερα σε ένα οικογενειακό δράμα παρά σε μία κατηγορία τρόμου όπως συμβαίνει τώρα.

Ο Ράιν Σαραγόσα έκανε μία φιλόδοξη προσπάθεια και δοκίμασε μαζί με τους σεναριογράφους να εμπνευστεί από μία ιστορία ανορθόδοξη για τα δεδομένα της ανθολογίας “Welcome to the Blumhouse” που δημιούργησε το Amazon Prime τα δύο τελευταία χρόνια.

Όμως η μόνη επιτυχία είναι ότι μαζί με τα “Bingo Hell”, “Black as Night” και “The Manor” διατήρησαν μία συλλογική μετριότητα που άγγιζε τα όρια του βαρετού.

H γνώμη του MOVE IT για το "The Manor"