CODA

Σύνοψη: To CODA είναι ακρωνύμιο του “Child Of Deaf Adult”.

Kαι η δεκαεφτάχρονη Ruby είναι ένα παιδί κωφών ενηλίκων και το μόνο μέλος της οικογένειάς της με ακοή. Η ζωή της στο Gloucester της Μασαχουσέτης μοιράζεται ανάμεσα στην δουλειά στο αλιευτικό πλοίο της οικογένειας και το σχολείο, ενώ η μετάφραση για τους γονείς της στην νοηματική αποτελεί βασική προτεραιότητα.

Όταν επιλέγει να συμμετάσχει στην χορωδία του σχολείου, η αγάπη της για το τραγούδι βρίσκει έναν εμπνευστή και οι σπουδές σε μια μουσική σχολή μοιάζουν μια ρεαλιστική προοπτική. Πόσο εύκολο είναι όμως να την ακολουθήσει;

Άποψη: Η πρώτη εντύπωση που αποκτά κανείς με το “CODA” είναι ότι πρόκειται για κάτι αρκετά προβλέψιμο. Αποτελεί άλλωστε remake της γαλλικής δραμεντί «Η Οικογένεια Μπελιέ» και μια γνωστή coming-of-age συνταγή με όλα τα βασικά της χαρακτηριστικά. Ένα κορίτσι από μια μικρή πόλη, που εργάζεται σκληρά στην οικογενειακή επιχείρηση αλλά ονειρεύεται κάτι άλλο, ένας δάσκαλος που εμπνέει, ένα αγόρι με την απαραίτητη ευαισθησία, μια καίρια για το μέλλον οντισιόν και βέβαια μια πολύ δεμένη οικογένεια που δυσκολεύεται να αποχωριστεί το νεότερο μέλος της.

Και είναι όντως μια τυποποιημένη ιστορία, με ένα αντιπροσωπευτικό πρώτο μισό. Το θέμα το οποίο υφαίνει κάτω από τα προφανή και η ορατότητα που προσφέρει δεν συνιστούν κάποια πρωτοπορία, ενώ το τι σημαίνει πρακτικά να είσαι η μόνη σύνδεση της οικογένειάς σου με έναν ακούοντα έξω κόσμο όπου κανείς δεν μιλά την νοηματική και ο γενικότερος διχασμός ανάμεσα στην ευθύνη και την επιθυμία ως βασικό μονοπάτι της ιστορίας ενηλικίωσης είναι κάτι που έχουμε συναντήσει ξανά.

Εκεί που διαφέρει η ταινία της Sian Heder  (“Tallulah”) είναι ο τρόπος με τον οποίο έχει επιλέξει να την δημιουργήσει. Αφού έμαθε και η ίδια την αμερικανική νοηματική γλώσσα, θέλησε να εξασφαλίσει ότι η ταινία θα ήταν προσβάσιμη σε όλους, παρακάμπτοντας τα γνωστά προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας κωφός άνθρωπος πηγαίνοντας σινεμά. Κι έτσι η ταινία ξεκίνησε να προβάλλεται στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο με υπότιτλους που δεν απαιτούν ειδικό εξοπλισμό, ενώ η AppleTV φρόντισε η ταινία να παιχτεί παντού τόσο για τους έχοντες όσο και για τους μη έχοντες ακοή.

Έπειτα, οι τρεις κωφοί χαρακτήρες ενσαρκώνονται από κωφούς ηθοποιούς, την Marlee Matlin στο ρόλο της Jackie, τον Troy Kotsur στον ρόλο του Frank και τον Daniel Durant στον ρόλο του Leo. Κι αυτό, πέρα από το ότι συνιστά μια έμπρακτη απόδειξη της ορατότητας που αποζητά η ταινία, έχει δεδομένη επίδραση στο αποτέλεσμα, με την χημεία τους να οδηγεί σε μια αβίαστη, εγγενή φυσικότητα.

Ο πυρήνας γύρω από τον οποίο η σκηνοθέτρια οικοδομεί μια ζεστή, feel good ιστορία παραμένει σημαντικός και η ευαισθησία με την οποία εκτελείται τιμά τις θεματικές της, χωρίς να τις εκμεταλλεύεται. Ένα σύνολο συγκινητικών σκηνών και μια απλή αλλά ουσιαστική αφήγηση καθιστούν το “CODA” ένα ευχάριστο θέαμα παρά την κοινοτοπία του (ή και ακριβώς γι’ αυτήν), που ξεκαθαρίζει το κλισέ μεν, βασικό δε: η αγάπη είναι γλώσσα κοινή.