The last thing he wanted

Στην Αμερική του Raegan, η Elena (Anne Hathaway) μία τολμηρή και δυναμική πολιτική αναλύτρια, βρίσκεται εξαιτίας του πατέρα της (Willem Dafoe), μπλεγμένη σε μία υπόθεση λαθρεμπόριού όπλων στη Costa Rica.

Η ταινία της Dee Rees έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ του Sundance τον Ιανουάριο και διατίθεται πλέον στο Netlfix. Βασισμένη στο Ομώνυμο βιβλίο του Joan Didion, είναι γραμμένη με σοβαρότητα, με ενδιαφέροντες διαλόγους που θα μπορούσαν υπό άλλες συνθήκες να συνιστούν ένα καλό πολιτικό θρίλερ.

Ωστόσο, από τη πρώτη στιγμή το “The Last thing he wanted” αρχίζει να φορτώνει και να μπερδεύει το θεατή με ονόματα, τοποθεσίες και γεγονότα, που επαναλαμβάνονται χωρίς προφανή λόγο και δεν αξιοποιούνται ποτέ, ενώ οι χαρακτήρες φαίνονται αλλάζουν απροειδοποίητα τοποθεσίες και να δρουν με ακατανόητα κίνητρα και προθέσεις.

Αναπόφευκτα λοιπόν το ομολογουμένως δυνατό καστ, δυσκολεύεται να αναπνεύσει μέσα στο νευρικό και ακατανόητο σενάριο. Στα θετικά της ταινίας ωστόσο, βρίσκεται η Anne Hathaway που απόλυτα αφοσιωμένη στο ρόλο της, πετυχαίνει να υπογραμμίσει το προσωπικό δράμα της πρωταγωνίστριας και οι όμορφες στιγμές της Λατινικής Αμερικής, που αποτελούν ένα ευχάριστο οπτικό και συναισθηματικό διάλειμμα από την κατακερματισμένη ιστορία.

Κατά τ’ άλλα το “The Last thing he wanted” αν υποθέσουμε ότι είχε εξ αρχής κάποια ενότητα και λογική τότε τις έκρυψε πολύ καλά πίσω από τις αμήχανες ανατροπές και την αδικαιολόγητα μπερδεμένη γραφή του.

Έτσι, ένα έργο που φαίνεται να έχει φτιαχτεί με τις πιο σοβαρές προθέσεις, μοιάζει παράλληλα να αγνοεί σε τέτοιο βαθμό τους στοιχειώδεις κανόνες της αφήγησης, που αρχίζει σταδιακά ο θεατής να νιώθει ότι έχει χάσει σκηνές, σα να έχει ξεκινήσει μία σειρά από το τρίτο επεισόδιο.

Δίνει τελικά η ταινία την εντύπωση ότι δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τους θεατές της και αυτοί αναπόφευκτα της το ανταποδίδουν.