Σύνοψη: Οι ένοικοι μιας τεράστιας πολυκατοικίας βυθίζονται στο χάος και αφήνουν ελεύθερα τα πρωτόγονα ένστικτά τους σε μια άκρως στυλιζαρισμένη αλληγορία για την ταξική πάλη και τις συνέπειες του σύγχρονου τρόπου ζωής.

Άποψη: Τι γίνεται όταν άνθρωποι διάφορων κοινωνικών τάξεων συνυπάρχουν σε ένα αχανές κτίριο, το οποίο παρέχει όλες τις ανέσεις (σούπερ μάρκετ, γυμναστήριο, πισίνα και πολλά, μα πολλά, πάρτυ); Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι η ουσία του High Rise, της ταινίας του Ben Wheatley, η οποία είναι καταδικασμένη να διχάσει τους θεατές της, τόσο λόγω του θέματος όσο και της απεικόνισής του.

Ο Robert Laing (Tom Hiddleston) είναι ένας νεαρός γιατρός, συγκρατημένος και λιγομίλητος, ο οποίος καταφθάνει στο νέο του διαμέρισμα για να ξεκινήσει τη ζωή του από την αρχή. Σταδιακά, γνωρίζει τους κατοίκους των υπόλοιπων ορόφων, ξεκινώντας από τα «χαμηλά» και φτάνοντας στα «ψηλά», κοινώς στον τελευταίο όροφο της πολυκατοικίας, όπου κατοικεί ο αρχιτέκτονάς της Anthony Royal (Jeremy Irons) μαζί με τη σύζυγό του, Ann (Keeley Haws).

Από ένα σημείο και έπειτα, ο Robert ισορροπεί ανάμεσα στους δύο κόσμους του high rise, αν αυτή η εύθραστη «εκκεχειρία» μεταξύ των ενοίκων δεν κρατάει για πολύ, καθώς μια σειρά παραπόνων και αναίμακτων προστριβών οδηγεί στη δημιουργία μιας εμπόλεμης ζώνης εντός των τεσσάρων τοίχων, κατά τη διάρκεια της οποίας καταλύονται όλες οι κοινωνικές συμβάσεις, η μία μετά την άλλη.

Στο σημείο αυτό γίνεται ξεκάθαρο ότι ο Wheatley και η σεναριογράφος Amy Jump, η οποία διασκεύασε το ομώνυμο βιβλίο του J.G. Ballard, δεν επιθυμούν να δώσουν εξηγήσεις, ούτε να ασκήσουν ξεκάθαρη κοινωνικοπολιτική κριτική μέσω της ταινίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να θεωρήσει κανείς ότι το High Rise αποτυγχάνει να απογειώσει το ζήτημα το οποίο πραγματεύεται και ότι μένει μόνο στην εικόνα, αφήνοντας στην άκρη την ουσία.

Μιας και είπαμε εικόνα, είναι φανερό ακόμα και από το trailer ότι το High Rise είναι χάρμα οφθαλμών. Πέρα από τους φωτογενείς πρωταγωνιστές, τα σκηνικά και τα κουστούμια είναι τουλάχιστον εκπληκτικά και φροντισμένα στη λεπτομέρεια. Ο τρόπος επίσης με τον οποίο ο Wheatley σκηνοθετεί τη βία και την παρακμή έχει κι αυτός τη δική του, ξεχωριστή, υπνωτική ομορφιά.

Είναι αυτά αρκετά; Δυστυχώς όχι, καθώς οι χαρακτήρες μένουν υπανάπυκτοι και οριακά κενοί, σε σημείο που δεν μπορείς να ταυτιστείς με κανέναν και, κατ’ επέκταση, να νοιαστείς για την τύχη τους.

Όσο άνισο κι αν είναι το συνολικό αποτέλεσμα, το High Rise παραμένει μια πολύ ενδιαφέρουσα προσθήκη στο δυστοπικό σινεμά, η οποία κάτι μου λέει ότι έχει αποκτήσει ήδη το δικό της cult following.

 

Πρώτη δημοσίευση: 1 Ιαν. 2017, 20:28
Ενημέρωση: 1 Ιαν. 2017, 20:28
Συντάκτης: 
Τίτλος:
High-Rise (High-Rise)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
119

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos