Graceland

Σασπένς και ηθική περιπλοκότητα

Του Μιχάλη Κωνσταντέλλη

Ένα θρίλερ υψηλών οκτανίων από τη νησιωτικη ασιατική χώρα που στο παρελθόν είχε πλούσια παράδοση στις ταινίες δράσης και το explotation. Εδώ βέβαια έχουμε να κάνουμε με ένα φιλμ στα όρια του κοινωνικού δράματος και κριτικής το στόρι του οποίου αντιπαραβάλλει κίνητρα, προθέσεις και συμβάντα με πρωταγωνιστές χαρακτήρες με αμφίβολο ηθικό στάτους.

Σίγουρα μια από τις πιο σκληρές ταινίες που έχω δει τα τελευταία χρόνια, κυριαρχείται από πολύ καλές ερμηνείες και δυναμική σκηνοθεσία από τον Φιλιππινέζο-Αμερικάνο Μοράλες, που παρά το χαμηλό μπάτζετ χτίζει μια πολύ σφιχτή ιστορία-όχημα που διαθέτει αγχωτική αγωνία και κάνει τα νεύρα σμπαράλια έτσι που το φιλμ δε συνιστάται για ένα ευχάριστο διάλειμμα, αλλά για περίσκεψη.

Είναι πανικός και τρέλα και απελπισία, ό, τι δηλαδή συμβαίνει στις οικογένειες θυμάτων απαγωγής, αλλά την ίδια στιγμή υπάρχει ανθρωπιά που εκφράζεται στο πρόσωπο του Ρέγιες και δίνει στο σενάριο αληθοφάνεια και πειστικότητα ενώ το γύρισμα, ελλειπτικό, αφήνει στην άκρη το focus και την ακρίβεια για χάρη μιας πιο κατακερματισμένης και θολής πραγματικότητας, ακριβώς το περιεχόμενο του ψυχισμού των αντι-ηρώων.