The rhythm section

Σύνοψη: Αφότου έχασε όλη της την οικογένεια σε ένα αεροπορικό δυστύχημα, η ζωή της Stephanie Patrick (Blake Lively) άλλαξε ριζικά. Έχει χάσει τον δρόμο της, τον εαυτό της και κάθε λόγο για να ζει. Η ζωή της όμως πρόκειται να αλλάξει ξανά όταν ένας δημοσιογράφος καταφέρνει να την εντοπίσει και την πληροφορεί ότι το αεροπορικό δυστύχημα στην πραγματικότητα ήταν τρομοκρατική ενέργεια. Παρότι ψυχικά και σωματικά μουδιασμένη, η ζωή της αποκτά και πάλι έναν σκοπό: να βρει και να εκδικηθεί τους ιθύνοντες για τον θάνατο των γονιών της.

Άποψη: Βασισμένο στο bestseller του Mark Burnell και σκηνοθετημένο από την Reed Morano (βραβευμένη για την καθηλωτική σειρά Handmaid’s Tale) οι προσδοκίες για το The Rhythm Section ήταν υψηλότερες. Ωστόσο, η ταινία κατάφερε να τις διαψεύσει. Θέλοντας να δώσει μια ατμόσφαιρα –τύπου– James Bond, ο θεατής παρακολουθεί το ταξίδι της Stephanie Patrick από χώρα σε χώρα αναζητώντας τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από τον θάνατο της οικογένειάς της. Εικόνα που συνήθως συνδυάζεται με πληθώρα σκηνών δράσης και αγωνία για την επίτευξη των στόχων της. Στο The Rhythm Section, όμως, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Όλα παρουσιάζονται με άκρως αργό και βαρετό τρόπο.

Στην προσπάθειά να συνδυάσει πολλά στοιχεία, το The Rhythm Section καταφέρνει να υποπέσει σε ανακρίβειες που κάνουν όσα προβάλλονται να μην είναι πιστευτά. Ίσως, όλη η αίσθηση της ταινίας θα μπορούσε να συνοψιστεί μέσα από τα λόγια του Jude Law, ο οποίος υποδύεται τον εκπαιδευτή της Christine. Κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής της κι όσο εκείνη αμυνόταν λέγοντάς του ότι δεν ξέρει τι έχει περάσει, εκείνος της απαντά «Είσαι κλισέ». Ακριβώς αυτό μπορεί να χαρακτηρίσει και την ταινία, είναι κλισέ. Μουσική στις –λιγοστές– σκηνές δράσεις, άσκοποι διάλογοι, τετριμμένες ανατροπές και κυρίως βολικό σενάριο που δεν θυμίζει σε τίποτα κατασκοπική ταινία.  

Αν μπορεί κανείς να κρατήσει κάτι από το The Rhythm Section είναι η Blake Lively. Οι προσπάθειες της όμως –αν και αναγνωρίζονται– πέφτουν στο κενό και δεν καταφέρουν να κρατήσουν το ενδιαφέρον του θεατή.

Άννα Μαρία Χατζηστυλιανού