Mrs. Lowry and Son

Σύνοψη: Μία ματιά στην ζωή του ζωγράφου Λ.Σ Λόουρι ο οποίος εγκλωβισμένος στο πλευρό της κατάκοιτης μητέρας του δεν μπόρεσε να διεκδικήσει την φήμη που του άξιζε από την αρχή.

Άποψη: Φρέσκος από την ερμηνεία του για τον χαρακτήρα του ιδιοσυγκρασιακού Ουίλιαμ Τέρνερ στο “Mr. Turner”, ο εξαιρετικός Τίμοθι Σπάλ καταπιάνεται με ακόμα μία ιδιαίτερη μορφή της ζωγραφικής, εξίσου απαιτητική με διαφορετικές δυσκολίες παρόλα αυτά.

 Η πρώτη και περισσότερο έκδηλη είναι ότι στο biopic του Έιντριαν Νομπλ, ο καλοσυνάτος Λόουρι δεν είναι μοναδικός πρωταγωνιστής  όπως ακριβώς και στην πραγματική ζωή. Όπως υποδηλώνει και ο τίτλος “Mrs. Lowry and Son”, η μητέρα είναι αυτή που έρχεται πρώτη και της οποίας οι ανάγκες και οι απόψεις επισκιάζουν ολόκληρη την ύπαρξη του γιου. Ευτυχώς για εμάς, ο Τίμοθι Σπαλ βρίσκει απέναντί του την Βανέσα Ρέντγκρειβ για να προσαρμόσει τον χαρακτήρα του επάνω σε αυτήν την καταχρηστική σχέση και το αποτέλεσμα είναι ο μοναδικός λόγος για να δείτε το “Mrs. Lowry and Son”.

Εκτός και αν είναι σκηνοθετική επιλογή, η ταινία στερείται της τόλμης ακριβώς όπως ο Λόουρι. Το αποπνικτικό δωμάτιο όπου η μητέρα του Λόουρι τον υποβιβάζει ευθέως και εμμέσως, κρύβει τις μοναδικές σκηνές πραγματικής έντασης ακόμα και αν οι τρόποι τους παραμένουν διακριτικοί. Το πρόβλημα εντοπίζεται στις σκηνές εκτός αυτού, όπου η αφήγηση είναι αναλογικά λίγη και συνεισφέρει αποκλειστικά στο να ‘ζωντανέψει’ κάποιους διάσημους πίνακές του. Το τέχνασμα σίγουρα είναι επιτυχημένο αλλά ίσως μια μεγαλύτερη συχνότητα αυτού έδινε λίγη παραπάνω γοητεία.

Ωστόσο, όντας αρχικά θεατρικό έργο, το “Mrs. Lowry and Son” είναι φυσικό και επόμενο να δείχνει τα προσόντα του εντός των θυρών. Η σεναριακή μεταφορά για την μεγάλη οθόνη από τον Μάρτιν Χέσφορντ αδυνατεί στο ανοιχτό περιβάλλον και δεν έχει πολλά να πει όταν ο χαρακτήρας είναι μόνος, θριαμβεύει ωστόσο όταν η αντιπαράθεση με το γάντι μιας ηλικιωμένης μητέρας και ενός ενήλικα γιου που απαιτεί την αποδοχή της σαν παιδί ανάγεται σε ένα character study. Η Ρέντγκρειβ είναι ανήμπορη να μετακινηθεί αλλά με σχετική ευκολία μειώνει τον αφοσιωμένο σε αυτήν γιο της. Οι αντιπαραθέσεις τους είναι μία συνεχής προσπάθεια του Σπαλ να υπομείνει τις προσβολές και ένας παραλογισμός της ηλικίας από την Ρέντγκρειβ που μονοπωλεί αδιαμφισβήτητα το ενδιαφέρον.

Η γλυκόπικρη φύση του που εντείνεται από το soundtrack του Κρεγκ Άρμστρονγκ αγγίζοντας μελό στιγμές συχνά πυκνά, η εμβόλιμη παρουσίαση της ζωής ενός ζευγαριού που αμφίβολο ρόλο παίζει στο όλο εγχείρημα, όλα αυτά και κάποια περισσότερα σώζονται καθαρά από την χημεία του Βρετανικού διδύμου. Εάν είστε φαν τους, μην προσπεράσετε το “Mrs. Lowry and Son”.