"Ξεκούρδιστος" Γούντι
Ο Γούντι Άλεν ντεφορμέ.
Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες.
Δεν περίμενα ποτέ ότι θα έρθει η στιγμή που θα γράψω ότι μια ταινία αυτού του αριστοτέχνη δημιουργού και σεναριογράφου, θα πάσχει ακριβώς από το τελευταίο. Σενάριο. Και όμως.
Ένα συνοθύλευμα από αναμασήματα προηγούμενων (και σαφώς καλύτερων) ταινιών του που προσπαθεί να σχολιάσει bits and pieces της καθημερινότητας και να εστιάσει στο πως οι προσωπικές αυταπάτες του καθενός τον οδηγούν σε αδιέξοδο. Αποτυχημένα και άνευρα όμως. Οκ, οι απαιτήσεις από τον Γούντι των 00s είναι σαφώς χαμηλότερες, αλλά αυτή του η δουλειά βγάζει μια κούραση του δημιουργού (διόλου παράξενο, βαδίζει προς τα 77 άλλωστε...): δεν έχει ένα έξυπνο βασικό εύρημα (όπως ας πούμε η επόμενη ταινία του), δεν διαθέτει συνεκτικό ιστό μεταξύ των ιστοριών του (ορισμένες σχεδόν τις αμελεί), ενώ δεν καταφέρνει να εμπνεύσει και το -εξαιρετικό- καστ του. Παράδειγμα, η "ξεκούρδιστη" ερμηνεία του Άντονι Χόπκινς.
Πρόκειται μάλλον για την ταινία του που θα ξεχαστεί πολύ πιο γρήγορα από κάθε άλλη...
Απόστολος Κίτσος
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων