Straw dogs

Η ρουτίνα κυριαρχεί

Αρχικά, αφήστε στην άκρη –όσο μπορείτε- την ταινία του Πέκινπα από το 1971. Αλλα ήθη, άλλες εποχές. 

Η επιτυχία, καλλιτεχνική και εμπορική του «Τελευταίο σπίτι στα αριστερά» ήταν σίγουρο ότι θα έστρεφε το Χόλιγουντ ξανά στα 70s, αναζητώντας ένα νέο είδους βίας, αληθοφανές από απλούς ανθρώπους που δεν «ταιριάζουν» στα στερότυπα των τελευταίων χρόνων, αλλά ικανούς για την χειρότερη πράξη.

Πάντα όμως, με το δίκιο στο μέρος τους!

Το έχουμε ξαναδεί βέβαια, άρα το ζητούμενο ήταν μια καλή ταινία.

Το «Straw dogs» δεν το λες κακή, δεν το λες και καλή, καθώς η μνήμη σου το... αφήνει να φύγει αμέσως. Η ρουτίνα κυριαρχεί, οι ερμηνείες δεν τολμούν το παραμικρό, η μεταστροφή του ήρωα είναι ξαφνική, λες και το ήξερε –σαν εμάς δηλαδή- πως θα συμβεί.

Ο Χόφμαν του ’71 ήταν τρομαγμένος και αποφασισμένος σε ένα βλέμμα, ο Μάρσντεν πάλι, δεν είναι δα και τόσο καλός ηθοποιός. Αντίθετα η Μπόσγουορθ αξίζει κάθε... προσοχής

Γιάννης Λυμπέρης