Salt and Fire

Σύνοψη: Τρείς επιστήμονες πηγαίνουν στην Νότια Αμερική για να διερευνήσουν την οικολογική καταστροφή που σημειώνεται στο Salar de Uyuni. Ο διευθυντής μίας μεγάλης εταιρείας θα τους απαγάγει μόλις προσγειωθούν με το αεροπλάνο, όντας ο υπεύθυνος για την περιβαλλοντική καταστροφή. Ένα ηφαίστειο που βρίσκεται κοντά δείχνει σημάδια πως θα εκραγεί, και όλοι μαζί θα πρέπει να κάνουν κάτι για να γλιτώσουν μία ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή.

Άποψη: Ο σπουδαίος Γερμανός σκηνοθέτης Werner Herzog τα τελευταία χρόνο όσο ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ κάνει, άλλο τόσο αδιάφορες και αφηγηματικά φλατ ταινίες κάνεις, όπως την «Βασίλισσα της Ερήμου», ή την τελευταία μέχρι τώρα ταινία μυθοπλασίας, το «Αλάτι και Φωτιά». Αλάτι γιατί το Salar de Uyuni, στην Βολιβία που πηγαίνουν οι τρείς επιστήμονες, είναι η μεγαλύτερη ξηρή λίμνη στον κόσμο, που στην επιφάνειά της έχει μείνει το αλάτι και φωτιά γιατί το παρακείμενο ηφαίστειο Uturunku έχει αρχίσει να δείχνει τα δόντια του. Με τα ηφαίστεια ο σκηνοθέτης έχει δείξει ενδιαφέρον και σε ντοκιμαντέρ, όπως στο «La Soufriere» του 1977 ή στο πιο πρόσφατο «Into the Inferno» του 2016 για το Netflix. Και ενώ στα ντοκιμαντέρ του φαίνεται σαν να μην έχει χάσει την ορμή των νεανικών χρόνων, στην ταινία μοιάζει σαν ένας ηλικιωμένος πια σκηνοθέτης, που βαριέται να δώσει κάτι παραπάνω. Βασισμένη σε μία ιστορία του Tom Bissell, και σε σενάριο δικό του, η ταινία αδυνατεί να βρει τον ρυθμό της, ασθμαίνοντας μέχρι το τέλος. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι είναι μία πολύ κακή ταινία, αλλά αναμφίβολα είναι στις λιγότερες καλές, πιθανόν και η λιγότερο καλή, που έχει κάνει ποτέ ο Herzog. Η θέλησή του να αναδείξει τις οικολογικές καταστροφές είναι ειλικρινής και σεβαστή, εν προκειμένω όμως είναι εις βάρος της αφήγησης που έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Ποτέ δεν γίνεται αυτό που υπόσχεται, δηλαδή ένα θρίλερ, λόγω της απαγωγής και της ευθύνης της επιχείρησης. Πρόκειται περισσότερο για ένα χαμηλότονο οικολογικό δράμα, που εγκλωβίζεται στην ανάγκη του να τοποθετηθεί για το περιβάλλον. Οι ήρωες είναι όλοι προσχηματικοί, ελάχιστα δουλεμένοι, με την όλη υπόθεση να περιστρέφεται γύρω από τον απαγωγέα Michael Shannon και την γυναίκα επιστήμονα Veronica Ferres, με τον Gael Garcia Bernal να εμφανίζεται για λιγότερο από 5 λεπτά σε ολόκληρη την ταινία. Ακόμα όμως και οι Ferres και Shannon που εμφανίζονται περισσότερο μοιάζουν πολλές φορές εκτεθειμένοι, χωρίς πολλές σκηνοθετικές οδηγίες.

Έχει γίνει βέβαια ένα εξαιρετικό ρεπεράζ, με πανέμορφες πλανοθεσίες, που γοητεύεσαι να βλέπεις. Η οπερατική διάθεση του σκηνοθέτη, σχεδόν βαγκνερικής κοπής, τουλάχιστον σε παλιότερες ταινίες, είναι και εδώ παρούσα, έστω και με λιγότερο αφομοιωμένο στο πυρήνα της ταινίας τρόπο. Αν αποφάσιζε το ίδιο θέμα να το χειριστεί  ως καθαρό ντοκιμαντέρ, είμαστε σίγουροι πως θα είχε δώσει κάτι πολύ εντυπωσιακότερο, από ένα όμορφο μεν αισθητικά, ανάλατο δε, παρά το τόσο αλάτι της περιοχής και χαλαρό αφηγηματικά δράμα.