Puncture

Αντιήρωας και αλτρουισμός

Αν και δεν πρόκειται για τη «συγκλονιστική» ερμηνευτικά ταινία, το θέμα της –και δη αληθινή ιστορία- αλλά και το γεγονός ότι κάποιος τολμά να βγάλει μια τέτοια ταινία είναι αξιοθαύμαστο. Θυμίζει κάτι από Erin Brockovich, με πολύ μικρότερο Budget αλλά κοινή ντοκιουμενταριστική σκοπιά. Σε σκηνοθεσία των Adam & Mark Kassen και σενάριο των Chris Lopata, Paul Danziger και Ela Their, το Puncture είναι μια αξιοπρεπής ταινία.

Η αιχμή του δόρατος, μια σύριγγα. Η σύριγγα συμβολική και αμφίσημη στην ταινία. Ο δικηγοράκος τρυπιέται, αλλά αγωνίζεται για μια σύριγγα. 800.000 ατυχήματα συμβαίνουν κάθε χρόνο σε νοσκομεία των ΗΠΑ με θύματα νοσηλευτές που μολύνονται από ενδονοσοκομειακούς ιούς του AIDS, Ιπατίτιδας κλπ. Η μόνη λύση, μια σύριγγα ασφαλείας μιας χρήσως, πατέντα ενός τύπου, την οποία τα νοσοκομεία αρνούνται να προμηθευτούν και να σπάσουν τις «συμφωνίες κυριών» μεταξύ των προμηθευτών. Οι δικηγόροι τα βάζουν με τα θηρία και προσπαθώντας να αποδείξουν το αυτονόητο.

Ερμηνευτικά, ο Chris Evans δε μας πείθει 100% για τον τοξικομανή εαυτό του, αφού δε του βγαίνει αβίαστα. Ωστόσο, ο “Mike Weiss” μας αρέσει γιατί δεν είναι ο κλασικός άφθαρτος ήρωας, αντιθέτως πρόκειται για έναν τρωτό και «κατεστραμμένο» αντι-ήρωα γεμάτο τατουάζ, μια «βελόνα» που έρχεται να «τρυπήσει» τη φούσκα του απαλλωτριωμένου συστήματος και να φέρει το φώς. Άλλωστε, όπως λέει και στην ταινία το θύμα της υπόθεσης, η νοσοκόμα Vicky Rogers «κάποιες φορές το λαμπρότερο φώς προέρχεται από τα σκοτεινότερα μέρη».

Στα μείον, η σχετικά αργή ροή της ταινίας και το απότομο τέλος. Καλή προσπάθεια, αλλά όταν «μάγκες» της υπόθεσης ήταν οι Coppola (The rainmaker) και Soderbergh (Erin Brockovich) ήδη από το 1997 και 2000, θες πολύ ψωμί για να τους φτάσεις.

Ps: Τσέκαρε οπωσδήποτε το soundtrack της ταινίας.

Ειρήνη Κατσαρά