Father Figures

Μένοντας πιστή στα στερεότυπα του Χόλυγουντ, το Father Figures είναι άλλη μια ταινία στην οποία παρακολουθούμε δύο δίδυμα αδέρφια να ψάχνουν απαντήσεις για τη ζωή τους και κατά την διάρκεια του road trip τους να συνειδητοποιούν τί σημαίνει αδερφική αγάπη αλλά και εμπιστοσύνη. Φυσικά και είναι άνδρες και φυσικά οι χαρακτήρες τους είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι: ο Ed Helms (Hangover) υποδύεται τον Peter Reynols και ο Owen Wilson (Zoolander, The Royal Tenenbaums, Midnight in Paris) υποδύεται τον Kyle Reynolds.

Ο Peter είναι ο πιο σοβαρός αδερφός, ένας χωρισμένος πρωκτολόγος που μισείται από τον γιό του, ενώ ο Kyle είναι ο χαλαρός σέρφερ, που έτυχε να βγάλει λεφτά επειδή κόλλησαν μία φωτογραφία του σε ένα μπουκάλι μπάρμπεκιου και περιμένει το πρώτο του παιδί. Η χαρισματική Glen Close υποδύεται την μητέρα τους, την Helen, η οποία τους μεγάλωσε μόνη της. Η υπόθεση της ιστορίας ξεκινά όταν η Helen αποκαλύπτει στους γιούς της πως ο πατέρας τους τελικά δεν πέθανε από καρκίνο, αλλά είναι ένας πολύ γνωστός αθλητής του NFL στην Αμερική. Έτσι, ο Kyle και ο Peter αποφασίζουν να ταξιδέψουν ως την Φλόριδα για να τον γνωρίσουν, αλλά ύστερα από κάποιες σκηνές αποκαλύπτεται πως δεν είναι αυτός ο πατέρας τους και έτσι αρχίζεί η επιχείρηση “who’s your daddy.”

Στο ταξίδι τους συναντούν τους J.K. Simmons, Christopher Walken, Katt Williams (ο τελευταίος ειλικρινά είναι μια ηλιαχτίδα φωτός ανάμεσα στα αποτυχημένα αστεία) και πολλούς άλλους, έτσι ώστε να καταλήξουν σε ένα τρομερά στενάχωρο plot twist (που ούτε εμείς φανταστήκαμε πως η ταινία θα επιχειρούσε κάτι τέτοιο). Ενώ αρχικά αυτά τα δύο αδέρφια δεν μπορούσαν να βρεθούν στον ίδιο χώρο χωρίς να τσακώνονται, τελικά, μέσω της εμπειρίας τους, έμαθαν να αγαπούν ο ένας τον άλλο, να αγαπούν τους εαυτούς τους, αλλά και να είναι καλύτεροι πατέρες για τα παιδιά τους. Εξ’άλλου αυτός δεν είναι ο σκοπός κάθε Αμερικάνικης ταινίας;

Παρά το χαρισματικό καστ της, το Father Figures αποτυχαίνει στο είδος της κωμωδίας. Ενώ στην αρχή το ταίριασμα των Owen Wilson και Ed Helms φαίνεται παράταιρο, τελικά είναι σχετικά επιτυχημένο. Μπορεί να μην έχουν την ίδια χημεία που ο Wilson είχε με τον Ben Stiller στο Zoolander, ή με τον Vince Vaughn στο Wedding Crashers, ή ο Helms είχε με τους συμπρωταγωνιστές του στο Hangover, αλλά οι ερμηνείες τους είναι εξαιρετικές αν λάβει κανείς υπόψιν την σκηνοθεσία και το σενάριο. Για αυτό δεν φταίνει οι ίδιοι, αλλά ο σεναριογράφος Justin Malen (Office Christmas Party), ο οποίος θεωρεί (ανάμεσα σε πολλά άλλα) ότι οι απλές νύξεις στην δεκαετία του ’70 θα κάνουν τον θεατή να καταλάβει το κλίμα τότε. Για παράδειγμα, στην ταινία, η Helen (Close) φαίνεται να είναι μια κομψή σικάτη κυρία, αλλά πίσω στο ’70, την εποχή στην οποία υποτίθεται πως έμεινε έγκυος, ήταν μια νέα κοπέλα σεξουαλικά απελευθερωμένη και θαμώνας του Studio 54. Όταν ακούνε τις ιστορίες για τη μητέρα τους, οι πρωταγωνιστές μας φανερά αισθάνονται άβολα, πράγμα το οποίο προορίζεται για να προκαλέσει γέλιο στον θεατή. Δυστυχώς όμως, εμείς δεν γελάσαμε πολύ, ίσως και καθόλου. Ίσως για αυτό ευθύνεται και η σκηνοθεσία του Lawrence Sher, ο οποίος κάνει το ντεμπούτο του με το Father Figures. Ο Sher είναι γνωστός ως ο εικονολήπτης των ταινιών Paul, Due Date, The Dukes of Hazard, Hangover II, και άλλων. Ίσως απλά να υπάρχει ένας κακός συγχρονισμός μεταξύ του Sher και του Malen, γιατί η ταινία απλά προχωρά από σκηνή σε σκηνή, και από αστείο σε αστείο, σαν απλά να ακολουθεί ένα manual για το πώς να φτιάξει κανείς μια κωμωδία.