Σπάνια βρίσκει κωμικό νεύρο
Βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Γιωργου Δενδρινού, η ταινία του Γκορίτσα απεικονίζει περιστατικά άμεσα αναγνωρίσιμα στους περισσότερους που έχουν σχετιστεί κάποια στιγμή με τις παραδοξότητες του νοσούντος συστήματος υγείας.
Ρεαλιστική και μετρημένη, με ελάχιστα στοιχεία Βαλκάνιας Ελληνικότητας να δίνουν κωμικό τόνο στό δράμα εξοικείωσης του νεοδιοριζόμενου στο χάος του Εθνικού συστήματος υγείας, στερείται πρωτοτυπίας, λαικά ανθεμικής ατάκας και καλοδιατυπωμένης τρέλας. Υπάρχει σαφώς η δικαιολογία ότι ο "υπαρκτός σουρεαλισμός" της πραγματικότητας της νοσοκομειακής υγείας υπερβαίνει τις όποιες fiction διατυπώσεις, ωστόσο η ταινία του Γκορίτσα σπάνια βρίσκει κωμικό νεύρο. Είναι αγέλαστη και αναλώνεται σε μία αναπαράσταση ενός θέματος που εξοργίζει πολλούς, χωρίς να ψυχαγωγεί -όταν δε διαθέτει τα μοναδικά ευρύματα μιας παρουσίας ικανής να παεί τη πρόζα παραπέρα.
Η έμπειρη σκηνοθετική ματιά του Γκορίτσα σε συνδυασμό με μιά αξιοπρόσεκτη διανομή δίνει σταθερό ενδιαφέρον στα δρώμενα, ωστόσο σκέφτεσαι ότι αυτό το παραστατικό μοντελο θα μπορούσε να ενηλικιωθεί σε μια υπο κατασκευή αυθεντική σάτιρα, στα πρότυπα των πιο αναρχικών δημιουργιών του σκηνοθέτη.
Παναγιώτης Ευσταθιάδης
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων