H Aγγελική και ο Ρέι. Ο Στίβενσον.

Δημοσίευση: 15 Φεβ. 2012, 15:40

Το δικό μου σοκ στην Berlinale ήρθε όταν έμαθα ότι θα έχω αποκλειστική συνέντευξη με τον Ray Stevenson και με την Katherine LaNasa στο ξενοδοχείο Adlon (ξενοδοχειάρα να σας πω την αλήθεια). Έχω τρέλα για τον Ray Stevenson. Λατρεία μεγάλη. Όταν λοιπόν ήρθε η μεγάλη στιγμή και μπήκα μέσα στο δωμάτιο για να τους συναντήσω, μου έπεσε το σαγόνι με την LaNasa. Γυναικάρα. Όσο για τον Stevenson; Τρελή χειραψία, την ευχαριστήθηκα (ως εκεί φτάσαμε). Η αλήθεια είναι ότι το έχασα το charisma check και τους το είπα κατάμουτρα, οκ παιδιά παρατάω τις ερωτήσεις για την ταινία και αρχίζω τις κουλές. Το δούλεμα πήγαινε και ερχόταν, ευχάριστοι τύποι και οι δύο με ψάρωναν επειδή τους είπα ότι είναι από τις πρώτες μου συνεντεύξεις. Ενδιαφέρθηκαν και ρώτησαν για την Ελλάδα και ο Stevenson είπε πως πρέπει να γίνει κάτι ριζικό για να γλιτώσει η Ελλάδα από τα προβλήματά της και πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία και ο τρόπος σκέψης. Στο τέλος (αν και δεν επιτρεπόταν) δέχτηκαν να βγούμε μία φωτό. Μέχρι ο Stevenson είπε "Πώς μπορούμε να σου αρνηθώ κάτι τέτοιο;". Ευλογώ τα γένια μου. Το Hollywood με αγαπάει.

Πέτυχα και τον Billy Bob Thornton κατά την έξοδό μου και είπα τι έχω να χάσω ας πάω να τον προλάβω πριν μπει για την επόμενη συνέντευξη. Μείναμε στο γεια-σας-συγχαρητήρια-για-την-ταινία-ευχαριστώ. Μετά ήρθε και τον πήρε η υπεύθυνη. Ο John Hurt μπαινόβγαινε στα δωμάτια αλλά για κάποιο περίεργο τρόπο ντρεπόμουν τόσο πολύ να πάω να του μιλήσω. Όσο για τον Robert Duvall τον οποίο περίμενα με αγωνία, δυστύχως δεν ήρθε Βερολίνο. Επειδή κάνουμε ρεπορτάζ και τα ψάχνουμε αυτά, άτομο της παραγωγής το οποίο εκείνη την ώρα βρισκόταν στο ξενοδοχείο μου ανέφερε, ότι υπήρχε θέμα προϋπολογισμού. Το ξενοδοχείο παραχωρούσε τρία δωμάτια για τις συνεντεύξεις καθώς δεν είχε άλλα. Έτσι επέλεξαν να φέρουν τον Billy, Ray, John, Katherine. Το εκνευριστικό είναι ότι όταν έφτασαν το ξενοδοχείο είχε κι άλλα δωμάτια διαθέσιμα αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Δεν πειράζει. Στο επόμενο φεστιβάλ.

Το Jaynes Mansfield's Car είναι μία ιδιόρρυθμη ταινία. Ανθρώπινες σχέσεις το θέμα της και ο Billy Bob Thornton έχει συνδυάσει με ιδιαίτερο τρόπο την παράνοια που έχουν αφήσει τα κατάλοιπα των πολέμων στην ψυχολογία των χαρακτήρων του με το δράμα του καθενός. Αμήχανες καταστάσεις, λίγο γεια σου σκηνικά και μαύρο χιούμορ.

Ο σκηνοθέτης έχει εμπνευστεί/χρησιμοποιήσει τις δικές του ανασφάλειες και δυσάρεστες εμπειρίες σε αυτή την ταινία με απολαυστικές ερμηνείες των Robert Duvall και John Hurt. Όχι ότι οι υπόλοιποι πάνε πίσω, αλλά ο Thornton το δήλωσε, έχει ένα κόλλημα με τους μεγαλύτερους. Ίσως να κατέφυγε σε πιο απλές λύσεις, ίσως να χαλαρώνει με τις ενέσεις μαύρου χιούμορ, αλλά παραμένει μία δυνατή ταινία. Α και ο Thornton τα έσπασε μ' έναν μονόλογο. (8 / 10). 

Πεινούσαμε όσο δεν πάει. Πήγαμε σε ένα παραδοσιακό γερμανικό εστιατόριο κοντά στον ζωολογικό κήπο (από εκεί ήρθε το κρέας στανταράκι). Εκεί η Πόπη από την Ηγουμενίτσα, η οποία ζει τα τελευταία 32 χρόνια Γερμανία και θέλει να επιστρέψει Ελλάδα, μας σέρβιρε και μας πρότεινε επιλογές. Εγώ κόλλησα με το κότσι, μόνο που ήταν βραστό. Η Πόπη μας είπε ότι γενικά δεν τρώει το κότσι, αλλά στο βραστό άμα βγάλεις το τομάρι τότε το κρέας είναι πολύ μαλακό, σα φρούτο. Η Τζαβέλλα φαγώθηκε να το πάρω ψητό. Εκείνη βέβαια θα τραβούσε τα δικά της ζόρια με τα ζαντολάστιχα pirelli φιλετάκια που πήρε. Πήρα βραστό. Το παλιο τόμαρο ήρθε και το ξεφλούδισα. Τρώω δυο τρεις μπουκιές, ντεμί η φάση. Μετά άρχισε να βγαίνει η βραστή αιματίλα. Μπλιάχ απλά. Μου κόπηκε η όρεξη. Και έπειτα άρχισε το δούλεμα, δεν είναι κότσι είναι κοτσάνα. Δεν είναι κότσι, είναι κότσος, από καμία καμηλοπάρδαλη από το ζωολογικό κήπο είναι. Φάγαμε ότι φάγαμε και την κάναμε άρον άρον.

Το βράδυ κάναμε μία γύρα για να βρούμε κανά ενδιαφέρον μπαράκι πέρα από το White Trash. Βρήκαμε το CCCP στην Rosenthaler Strase, λίγο decadance με αρκετό ρωσομαφιόζικο ύφος, μία δόση Χαβάης και μία ντίσκο μπάλα. Η πόρτα - πατζούρι από την δεκαετία του '60 άνοιγε αυτόματα με το που πατούσες στο πεζοδρόμιο μπροστά της Μπήκαμε μέσα, η μουσική καλή αλλά πολύ διακριτική και μία μπάρα έτοιμη να παρέχει παντώς είδους coctails. Δύο Ρώσοι απέναντι μας, σα να μας παρακολούθουσαν κι έλεγα τώρα θα γίνει μακελειό. Ένα διακοσμητικό καλάσνικοφ στον τοίχο και ένα κρεμασμένο πλεκτό που απεικόνιζε όπλα και έγραφε Αφγανιστάν, μας χτύπησε το κουδουνάκι. Έπρεπε να πιούμε ένα ποτό της προκοπής κάπου αλλού.

 

Πρώτη δημοσίευση: 15 Φεβ. 2012, 15:40
Ενημέρωση: 15 Φεβ. 2012, 19:23

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos